Και συνεχίζονται οι πόλεμοι και οι σπασμένες ψυχές
γράφουν στον αέρα τις λέξεις που δεν πρόλαβαν να πουν.
Υπάκουα χέρια εκτελούν εντολές θερίζοντας όνειρα.
Ακόμα ένα θολό καραβάνι προχωρά προς το άγνωστο.
Τα υγρά βλέμματα φυλακίζουν την τελευταία θύμηση
της ζωής που αφήνουν πίσω τα σκονισμένα παπούτσια.
Λιγοστεύει το φως και μένουν στο τέλος κάτι θραύσματα
να μαρτυρούν πως από ‘δω πέρασαν άνθρωποι.
Βίκυ Μενεγάκη