Με χαρά σας παρουσιάζουμε το ποίημα η ψυχή του ποιητή που έλαβε δεύτερη θέση στον όγδοο πανελλήνιο διαγωνισμό ποίησης του ITravelPoetry
Λίγα λόγια για τη συγγραφέα Ελένη Σωφρονίου Στρατή
Η Ελένη Σωφρονίου Στρατή γεννήθηκε στη Λάρνακα της Κύπρου. Κατάγεται από το
μικρό χωριό Οδού, όπου έζησε μέχρι και τα δεκαεπτά της χρόνια. Από νωρίς έκλεισε
μέσα στις χούφτες της ψυχής της τα μιλήματα της φύσης και έκρυψε μέσα της, την
ηχώ της μαγείας τους. Από πολύ μικρή χάραζε λέξεις πάνω στους βράχους και στο
χώμα. Αργότερα έπαιρνε τα λευκά χαρτιά, τα πότιζε με το μελάνι της ψυχής και τα
στοίβαζε μες στα συρτάρια της ζωής της. Τώρα, μπροστά σε μια οθόνη, μ’ ένα μαύρο
πληκτρολόγιο, συνεχίζει –ευτυχώς- με άσπρα ή μαύρα δάκρυα, με ήλιους ή με
φεγγάρια, να χαράζει λέξεις και ήχους και να πετά μαζί τους μες στον αέρα κάποιου
ξέχωρου κόσμου.
Ποιήματα, ποιητικές συλλογές και διηγήματά της έχουν κατά καιρούς βραβευθεί σε
Παγκύπριους, Πανελλήνιους και Διεθνείς λογοτεχνικούς διαγωνισμούς. Ποιήματά της
έχουν δημοσιευτεί σε λογοτεχνικά περιοδικά και εφημερίδες στην Κύπρο και στην
Ελλάδα. Κάποιοι από τους στίχους της έχουν μελοποιηθεί και συμπεριληφθεί σε
δίσκους, τόσο κυπρίων όσο και ελλαδιτών καλλιτεχνών.
Είναι μέλος του Παγκύπριου Συνδέσμου Παιδικού Νεανικού Βιβλίου, της Ένωσης
Λογοτεχνών Κύπρου και του Ομίλου Λογοτεχνίας και Κριτικής. Μετά από τις
σπουδές της, ζει και εργάζεται στη Λευκωσία σε μεγάλη εργοληπτική εταιρεία. Φάροι
της, τα τρία της παιδιά.
Η ψυχή του ποιητή
Σ’ ένα φλυτζάνι ο καφές σου ξεχασμένος
δίπλα σου πάντα το χαρτί και το στυλό
βρέθηκες πάλι στον πυθμένα σου δεμένος
να τιθασεύεις την ψυχή με το μυαλό
Στύβεις τις λέξεις να στραγγίξουν απ’ το αίμα
πριν τις απλώσεις μία – μία στο χαρτί
στάζει ο πόνος απ’ το βλέμμα σου στο δέρμα
κι ας μην κατάλαβε κανένας το γιατί
Ήπιες ζωή από του θάνατου τη βρύση
πάνω στις πλάτες σου κουβάλησες σταυρούς
είδες τον ήλιο να γεννιέται από τη Δύση
κι έκλαψες πάνω σε ναυάγια και αφρούς
Μέσα στη νύχτα σου ξεχείλισε το δάκρυ
έσταξε αίμα και μελάνι στο χαρτί
έγινε ποίημα, με υπότιτλο στην άκρη:
«ενθάδε κείται η ψυχή του ποιητή».
