Ποίημα του Κώστα Σκούρτη

 

Νέκρωσε η νύχτα και δε γνέφει όπως παλιά

Να βγεις στο δρόμο ν’ αγκαλιάσεις το κορμί της

Μοιάζεις αράχνη που υφαίνει ευλαβικά

Σ’ άγιο ιστό την τραγωδία της ύπαρξής της

Μάθε λοιπόν να αγαπάς την σκοτεινιά σου

Μάθε να ζεις χωρίς το βάρος της ζωής

Μάθε τις νύχτες να ζεσταίνεις τη φωτιά σου

Στην αγκαλιά της πιο δικιάς σου συντριβής