Ερήμωσε η πόλη.

Στάσου μια στιγμούλα. Επειδή να, είναι αυτό το κεράκι που καίει τόση ώρα και δίνει άλλη γεύση στο κρασί. Δίνει άλλο άρωμα στα χρώματα τριγύρω, άλλο χρώμα στο σκοτάδι.

Κοίτα! Ανάμεσα στους αδιάφορους τοίχους και τους άχρωμους θαμώνες αυτού του μαγαζιού, γεμίζει ο χώρος με εικόνες! Στο τρεμάμενό του φως ακροβατούν ιστορίες, κι η φωνή σου που χορεύει ανάλαφρα με τα κύματα μιας συντριβής. Λάμπουν αλλιώτικα τα μάτια σου υπό το φως αυτού του κεριού.

Δεν θυμάμαι αν στο είπα, αλλά μου αρέσουν πολύ τα σκουλαρίκια που φοράς και οι κόσμοι που έχεις στο μυαλό σου.

Μ’αρέσει επίσης να βλέπω τον χρόνο να λιώνει στην φλόγα ενός ταπεινού κεριού όπως ακριβώς κάνουμε κι οι άνθρωποι στον χρόνο.

Κριστιάν Νίρκα