Δύσκολο πράγμα να περάσεις μία τέτοια νύχτα μόνος σου. Η σιωπή κάτι φορές ακούγεται με τόση δύναμη που σου τρυπάει τα τύμπανα. Βράδυ, ουρανός χωρίς σύννεφα, αστέρια, φώτα στον ορίζοντα…

Δεν ξέρω τον λόγο αλλά κάτι νύχτες σαν και αυτήν, έτσι χωρίς προειδοποίηση, δίχως τίποτα να με έχει προετοιμάσει γι’αυτό πιάνω τον εαυτό μου να προσπαθεί να ξεφύγει από το παρόν του…

Να δραπετεύσει απ’ τον χρόνο και έξω από οποιαδήποτε πραγματικότητα να αρχίσω το ταξίδι, να πλανηθώ στο χάος, να συναντήσω πρόσωπα αγαπημένα, πρόσωπα άγνωστα, χαρούμενα, πληγωμένα, πλάσματα που δεν υπάρχουν πουθενά και ούτε και ποτέ υπήρξαν και που αν κάποτε τους δινόταν η ευκαιρία να υπάρξουν αυτά θα απαντούσαν αρνητικά, υπερήφανα…

Γιατί μόνο η άρνηση μπορεί να είναι υπερήφανη.

Κώστας Σκούρτης