Τα μάτια μου ιδρωμένα
Θολώνει η μέρα που θωρώ
Τα κύματα σκοτεινιάζουν το τοπίο
Η ανάσα σου γεμίζει το κενό
Κρατιέμαι ασφυκτικά πάνω στο σήμερα
Κλαδιά στο μονοπάτι εμπρός μου
Η νύχτα δυσκολεύει τον πηγαιμό μου
Νομίζω χάθηκα
Μα πάλι δεν είχα προορισμό
Ασύλληπτο το χάος
που ματαιώνεται εμπρός μου
Μίλα!
Μίλα να σπάσει η σιωπή
Να γίνει θρύψαλα η πίστη
Να σ’αγαπήσω δυο φορές
Για ‘κείνα που μου’χεις κρύψει
Βρέχει!
Σαν τις σταγόνες του νερού
Έτσι απλά άφησε με
Να λυτρωθώ στο έδαφος
Να μην περιπλανιέμαι

Φωτεινή Καραμούζη-Χαλκιά