Δάκρυα και τύψεις στο λαβύρινθό σου κρύβεις…
Στη γωνιά του νου του νου σου πάντα αφήνεις ανεξερεύνητη,
Θησέας γίνομαι και κάνοντας το σκοτάδι φως,
προσπαθώ να εντοπίσω ενοχές και τύψεις
που καλά κρύβεις πίσω από τα δάκρυα….
Ό,τι νιώθω και ένιωσες
ό,τι έκρυψες και ό,τι βρήκα
δεν είναι παρά άδειες κούφιες υποσχέσεις
που το κύμα θα τις σβήσει…
και τότε να!
πάλι αναδλυεται η μορφή σου για να διαψεύσει,
ό,τι υπάρχει καλά κρυμμένο μέσα στο κενό των ματιών σου…
Είναι η αλήθεια που το ψέμα θα την διώξη
σε μια άνιση μάχη με το πεπρωμένο…

Χάρης Αβραμίδης, Ποίημα από το “Καλλιτεχνικό Ημερολόγιο 2018”