Στης ερημιάς τη μανιασμένη ησυχία
Σε μια γιορτή που συντελείτε μυστικά
Παίρνεις απόσταση απ’ τη γύρω φασαρία
Ρίχνεις το πέπλο κι αναμένεις σιωπηλά

Μες στων σπηλαίων το απόκοσμο σκοτάδι
Πλανάς το βλέμμα να γευτείς καθάριο φως
Έξω ας γλεντάει κι ας χορεύει το κοπάδι 
Στην ερημιά κρύβει τα δώρα του ο Θεός

Στη ματωμένη προσφορά κάποιας θυσίας
Σ’ όλη την πρότερή σου ανθρώπινη οιμωγή
Ψάχνεις να βρεις σημάδια θείας παρουσίας
Απ’ των θνητών τους λαβυρίνθους διαφυγή

Μες σε μυστήρια ωκεάνια βαθαίνεις
Αφήνεις πίσω σου τον κόσμο του αφρού
Κι απ’ της σιωπής σου την αγκάλη ξεμακραίνεις
Στην πλήρη έκσταση ενός άγριου ουρλιαχτού 

Κώστας Σκούρτης