Εάν υπάρχει Θεός και διάολος ένας…
Εάν υπάρχει η κόλαση, εάν υπάρχει παράδεισος…
Εάν οι άγιοι πάνε αλλού κι αλλού όλοι οι άλλοι,
Στη κόλαση θέλω μαζί τους να πάω.

Και θά’βρω ζωγράφους, τρελούς ταξιδιώτες,
άλλους που γράφουν, με λέξεις και νότες,
άλλους απλά να σωπαίνουν, κι άλλους να ουρλιάζουν
ένα αστείο σε σκηνή μιαν επάνω.
Και θά’βρω τους φίλους, τους πάντα αλήτες,
στο πιάνο να παίζουν και να μ’αγκαλιάζουν,
ξανά να μεθάμε και να τραγουδάμε,
ξανά σαν μουρλοί τα πάντα να σπάμε.
Και θά’βρω τον Νίτσε, τον Μπούκ, τον Ντα Βίντσι,
θα βρω Μονέ Νταλί και Πικάσο.
Γεια σου, Σωκράτη, και φίλε μου Λόρκα,
έχω μια ντάμα, εσύ έναν άσο.
Κοίτα ο Έρνεστ, τα λέει με τον Χάντερ,
και ο Καβάφης μιλάει με Ρεμπώ
είναι ο Μπετόβεν, ο Υεσσένιν κι εγώ,
έχω χαθεί μες σ’αυτόν τον χαμό.
Μα εκεί στη γωνία, κάποιος σκυφτός…

-αν μη τι άλλο-
Εδώ κι ο Θεός!

 

Κριστιάν Νίρκα