Πολλοί άνθρωποι έρχονται και φεύγουν από την ζωή μας. Πόσο τυχαία  μπορεί να είναι η συνάντηση μας μαζί τους;

Σίγουρα καθόλου. Έρχονται  ακριβώς την στιγμή που θέλουμε να εκφράσουμε μια εσωτερική ανάγκη και με αυτόν τον τρόπο, να συμπληρώσουν το δικό μας πάζλ και να συμπληρώσουμε αντίστοιχα το δικό τους.

Έρχονται από το πουθενά, μας κάνουν να δυναμώνουμε συναισθηματικά και  πνευματικά. Λειτουργούν ως έναυσμα για την εξελικτική μεταμόρφωση μας, μας γεμίζουν ενέργεια, και με τον ίδιο τρόπο χάνονται η ξαναέρχονται.

Σαν τα αστέρια που πέφτουν από τον ουρανό  ή σαν τις αστραπές σε μια βροχερή μέρα. Άλλωστε αυτό δεν είναι οι αστραπές; Μια μορφή καθαρής ενέργειας. Όπως πρέπει να ζούμε τη ζωή, δυνατά, με πάθος, με όρεξη, στα όρια, ξανά και ξανά..

Και κάποια στιγμή, θες από λάθος χειρισμό, θες από άτυχες στιγμές, κάποιος από τους δύο θα βάλει τέλος.  Ούτε αυτό είναι τυχαίο όμως. Σημαίνει ότι αυτό που επιθυμούσα ή επιθυμούσε εκπληρώθηκε, οπότε η δουλειά του ανθρώπου αυτού τελείωσε.

Οι σχέσεις και οι φιλίες είναι ένα πάρε δώσε. Κάποιος έρχεται να σου δείξει κάτι που δεν ήξερες κι εσύ αντίστοιχα έχεις το κατάλληλο φως για να φωτίσεις τις πιο σκοτεινές γωνίες της ψυχής του. Μα όταν σταματήσει αυτό το πάρε δώσε,  τότε σταματάνε κι αυτές.

Δεν σημαίνει πώς φταίει κάποιος. Σημαίνει πως δεν βαδίζετε πια στο ίδιο μονοπάτι. Ποτέ δεν ξέρεις αν θα κολυμπήσετε πάλι στα ίδια νερά. Αυτό που έχει σημασία είναι πως η απουσία τους ήρθε για να σε βοηθήσει να ανακαλύψεις  την δύναμη σου, την ίδια σου την ψυχή, γιατί ο πόνος που νιώθεις είναι ένα μάθημα ζωής.

Το σπουδαιότερο όμως δεν είναι να προσπαθείς να κρατάς τους ανθρώπους με το ζόρι στην ζωή σου. Το σπουδαιότερο είναι να απολαύσεις το ταξίδι αυτών των συναντήσεων όσο κρατάει γιατί όπως έλεγε και ο Καβάφης, ο προορισμός δεν έχει καμία σημασία.

Να θυμάσαι πώς οι άλλοι είναι ο καθρέφτης μας, και όσα αγαπάμε πάνω στους άλλους δεν είναι παρά η αντανάκλαση όσων αγαπάμε πάνω μας. Μόνο που για να σου χαμογελάσει ο καθρέφτης, πρέπει να του χαμογελάσεις πρώτος εσύ.

Όταν κάποιοι αρχίσουν να σε πληγώνουν με  οποιαδήποτε τρόπο, με ζήλια, απόρριψη, θυμό, είναι καιρός να πάρεις αποστάσεις,  και να τους αφήσεις να πάρουν την πορεία τους.

Και να θυμάσαι και κάτι άλλο. Ό,τι αξίζει επιστρέφει και ό,τι είναι να κρατήσει θα κρατήσει. Γιατί οι άνθρωποι όπως είπαμε είναι σαν τις αστραπές. Έρχονται στιγμιαία, με όλο το φως και την λάμψη τους και αφού σβήσουν από τα μάτια μας επιστρέφουν με  όλο τους το θόρυβο και το συναίσθημα τους.

Γιάννης Λελέκης

Ακολουθήστε μας στο facebook