Μοναξιά και μοναχικότητα. Δυο λέξεις τόσο όμοιες και ταυτόχρονα τόσο διαφορετικές σε σημασία, που πολλοί τις μπερδεύουν.

Η μοναξιά είναι ένα αγκάθι. Είναι φόβος, προσκόλληση και αυταπάτη. Είναι το κενό που έχουμε μέσα μας ζητιανεύοντας αισθήματα και καλύπτοντας την πληγή μας αυτή με δεκανίκια. Αποκτάμε σπίτια, χρήματα, ένα σωρό πράγματα, αλλά εκείνη συνέχεια αιμορραγεί. Ακόμα κι αν βρεθούμε ανάμεσα σε χιλιάδες ανθρώπους, εξακολουθούμε να νιώθουμε μόνοι.

Είναι μια καθημερινή απόρριψη μιας και συνεχώς αγωνιζόμαστε  να μας αποδεχθούν οι άλλοι και να καλύψουν τα  κενά μας, την στιγμή που δεν έχουμε αποδεχθεί εμείς τον ίδιο μας τον εαυτό. Έτσι, κάνουμε ένα σωρό ηλίθια πράγματα για να συμπληρωθεί αυτή η κενότητα.

Η μοναξιά, μας μαθαίνει να μιλάμε στον άλλο, αλλά ποτέ με τον άλλο, και έτσι μας στερεί την συντροφικότητα καταδικάζοντας μας σε σχέσεις που βασίζονται στον εγωισμό.

Η μοναξιά είναι να κάνεις παρέα με σκιές ένα χειμωνιάτικο βράδυ μπροστά στο τζάκι σου. Σταδιακά καταντάει σαν το ναρκωτικό που αποζητά ο εθισμένος καθημερινά.

Η μοναχικότητα από την άλλη, είναι ένα λουλούδι. Είναι ο τρόπος που μαθαίνουμε να ζούμε από μέσα προς τα έξω. Είναι η συνειδητοποίηση του ποιοι είμαστε, και ο τρόπος να συνδεθούμε βαθύτερα με τους άλλους. Είναι η απόλυτη αγάπη, αφού μόνο αυτή σου δίνει το κουράγιο να είσαι μόνος.

Οι μοναχικοί άνθρωποι είναι σε πλήρη σύνδεση με τον εαυτό τους. Επίσης είναι γεμάτοι συναισθήματα καθώς έχουν μάθει να τους αγαπούν, και να ανταποδίδουν. Είναι αυτοί που δίνουν χώρο και χρόνο στους άλλους και χτίζουν δυνατές σχέσεις με γερά θεμέλια και όχι επιφανειακές σχέσεις εκμεταλλευόμενοι τις ανάγκες του άλλου. Το μόνο που θα σου ζητήσουν να σεβαστείς, είναι η ατομικότητά τους.

Η μοναξιά αντιμετωπίζεται αν το θέλουμε, ανεξάρτητα αν είναι εύκολο ή δύσκολο. Όμως θα χρειαστεί να αποφασίσουμε μια και καλή, την ποιότητα των στιγμών και των εμπειριών που θέλουμε να ζήσουμε.

Αν η μοναξιά είναι το σκοτάδι και η μοναχικότητα το φως, τότε την επόμενη φορά που θα βρεθούμε σε ένα σκοτεινό δωμάτιο, δεν χρειάζεται να καταπολεμήσουμε το έρεβος.  Δεν μπορούμε ούτε να το αγγίξουμε ούτε να το εξαφανίσουμε. Το μόνο που πρέπει να συλλογιστούμε, είναι ότι το σκοτάδι δεν είναι τίποτα άλλο παρά η απουσία του φωτός στον χώρο…

Γιάννης Λελέκης