Η μόνη δυνατή τάξη είναι το χάος. Η ποικιλία των πιθανοτήτων καθιστά μαθηματικά αδύνατη την πραγμάτωση οποιουδήποτε σχεδίου. Ο νόμος της αβεβαιότητας επιτάσσει την μετάλλαξη φαινομενικά βέβαιων καταστάσεων. Έτσι, ό,τι φαντάζει σταθερό κι άκαμπτο, είναι ασταθές και εύθραυστο. Ό,τι μοιάζει απίθανο, είναι υλοποιήσιμο. Τα αυτοτελή συσπειρώνονται. Η ολότητα διασπάται. Αυτή η τάση είναι καθολική. Ισχύει για τις ανθρώπινες σχέσεις, το επαγγελματικό γίγνεσθαι, τη ζωή.

Όμως εμείς με χάρακα και διαβήτη σχεδιάζουμε επιπόλαια την πορεία της. Τα σχέδια, τα όνειρα, τα μεγάλα μας πλάνα : μια λανθασμένη γεωμετρία. Οι κρυφές μας επιδιώξεις, η αναμονή κάποιου συγκεκριμένου αποτελέσματος. Οι προσδοκίες. Όλα αυτά αποτελούν συνιστώσες μιας τέλειας πλάνης, μιας αυταπάτης. Της εντύπωσης δηλαδή πως καθορίζουμε την πορεία του πλοίου στο οποίο βρισκόμαστε. Κι ας είναι ακυβέρνητο σε τρικυμία, η ψευδαίσθηση του ελέγχου καθησυχάζει το πλήρωμα. Μην πανικοβληθεί, μην χάσει κάθε ελπίδα. Επειδή είναι πολύ βίαιη η επίγνωση της απόλυτης αδυναμίας.

“Είναι λοιπόν λάθος να θέτουμε στόχους;” Θα έλεγε ο αντίδικος. “Χωρίς έναν συγκεκριμένο προορισμό ο άνθρωπος πορεύεται σαν έρμαιο των περιστάσεων. Χωρίς προσωπική θέληση, χωρίς αποφασιστικότητα δράσης και επομένως, χωρίς αποτέλεσμα” θα συμπλήρωνε. Όχι φυσικά δεν είναι λάθος να αποβλέπει κανείς κάπου. Αντιθέτως είναι χρήσιμη η ύπαρξη γενικών κατευθυντήριων γραμμών. Είναι όμως καταστροφική η προσκόλληση σε αυτές. Είτε έχουν την μορφή επιδιώξεων, ονείρων, στόχων, ανθρώπων. Τίποτα δεν μένει γραμμένο στην άμμο. Πάντα το σβήνει κάποιο κύμα.

Σ’αυτήν την πραγματικότητα δεν ταιριάζει μήτε η θλίψη μήτε η μελαγχολία. Αντιθέτως! Της αρμόζει η χαρά! Η μαγεία μιας στιγμής κρύβεται στην διάρκειά της. Η αξία του “τώρα” καθορίζεται από την σαθρότητα των βάσεων πάνω στις οποίες είναι δομημένο. Η δυναμική του παρόντος, τρέφεται από την παθητική ουδετερότητα του παρελθόντος και από την αδιάλειπτη αναρχία του μέλλοντος.  Αν μη τι άλλο, ας χαρούμε το τώρα, τώρα!

Κριστιάν Νίρκα

Ακολουθήστε μας στο facebook