Ω ! ..ετοιμόρροπο σπίτι..
Ω ! .. έρημη χώρα ..
Ω ! .. χρόνε που φιμώνεις τις ιστορίες ..
Μια αγνή καρδιά φύτρωσε πάνω σου, μια Άνοιξη τινάζει τα κλαδιά της στην πόρτα σου…
Κελαρύσματα,υπόσχονται νέες ανατολές και αγνοούν την τραγικότητα…
Έρημο σπίτι από που έρχεσαι; Ποιες μοίρες έκανες γαϊτανάκι;
Το χέρι που χάιδεψες , το φιλί που’δωσες ανάσταση ,το γέλιο που αντήχησες σε συρτάρια δαντέλας, το δάκρυ που στέγνωσες στο καντήλι της Παναγιάς … όλα ..όλα τα άφησες στην έρημη χώρα της πάχνης.. όλα ..όλα τα παγίδεψες στην αέναη αγκαλιά της συν-οδοιπόρισσας σκόνης ..
Ω ! .. ιστορία των ανθρώπων που αλλάζεις δακτυλικά αποτυπώματα … ποιος ακουμπάει πάνω σου με λυγμό και συμπόνοια;

Μάχη Κομνού