Εκείνα που ήταν μόνα τους,
έκλαψαν…
Η φωνή τους όσο και
να στριγκλίζει,
δεν συγκρίνεται
ούτε δράμι με αυτή
της καρδιάς,
που έχει σιωπήσει μες
στα ουρλιαχτά της…

Είναι σαν χείμαρρος
απόγνωσης,
μέσα
σε μια πλειάδα
λόγων και
ξεσπασμάτων…

Η αγωνιά της μεγαλώνει,
η ελπίδα της
να την βρει ζωντανή,
μικραίνει…
Που να το έπλαθαν
όλες αυτές
οι καρδιές
που γαντζώθηκαν εδώ,
να παλμοχτυπούν
τόσο,

που η μια ψαύει
την άλλη…

Χρήστος Γνωμικός