Αποσύνθεση

Λείπεις.

Κι είν’ η απουσία σου

θάνατος αργός.

Κι η προσμονή μου,

χώμα που σκεπάζει

το σαπισμένο μου σώμα

που κατασπαράζουν

τα σκουλήκια.

Κι όταν έρχεσαι,

σε αποσύνθεση

με βρίσκεις πάντα.

Μάλλον αγάπη μου ξεχνάς

πως ζωή είν’

η παρουσία σου μονάχα.

 

Φυγή

Στάσου.

Μη φεύγεις.

Δεν είναι η βιασύνη λύση.

Δεν είναι η φυγή σκοπός.

Είναι δειλοί όσοι

τη σύγκρουση αποφεύγουν.

Αν σε κυριεύει ο θυμός,

αν η΄πομονή είναι μόνιμος εχθρός,

αν ο σφυγμός σου αυξάνει διαρκώς

τότε πάνω στο κορμί μου εκτονώσου.

Αντέχει το δικό σου άλλον Έρωτα στερνό;

Στάσου.

Μη φεύγεις.

Και΄φυγες.

 

Γεώργιος Δ. Σταματόπουλος