Ένα δέντρο περιφέρεται στη βροχή,
μας προσπερνά βιαστικά μέσα στο φλύαρο γκρίζο.
Έχει κάτι να διεκπεραιώσει. Φέρνει ζωή από τη βροχή
όπως το κοτσύφι στο περβόλι.

Όταν κοπάζει η βροχή το δέντρο σταματά.
Αχνοφαίνεται ευθυτενές, γαλήνιο στις ξάστερες νύχτες
περιμένοντας όπως κι εμείς τη στιγμή
που οι νιφάδες ξεχύνονται στο διάστημα.

 

ΤΟΥΜΑΣ ΤΡΑΝΣΤΡΕΜΕΡ (TOMAS TRANSTRÖMER), Ημιτελής ουρανός (1962), Άπαντα τα ποιήματα 1954-1996, (2001)
Μετάφραση Δ. Καϊτατζή-Χουλιούμη

Πηγή: intellectum