Φυλακή γίνονται τα όνειρα, όταν εγκλωβίζονται στο όνειρο. Όταν «ξυπνάς» και τίποτα από αυτά δεν μπορείς να αγγίξεις. – Μάγδα Βαρούχα
Μια ιδιαίτερη και δυναμική παρουσία, τα τελευταία χρόνια στον χώρο της μουσικής είναι η Μάγδα Βαρούχα.
Συνέντευξη: Κριστιάν Νίρκα
Περιέγραψε τον εαυτό σου: μ’ένα χρώμα, μια λέξη, ένα τραγούδι
Κόκκινο. Ταξίδι. Δεν είμαι άλλος.
Για ποιον κόσμο δεν είσαι άλλη, και για ποιον κόσμο είσαι αυτή;
Δεν είμαι άλλη για τον κόσμο που θα ήθελε να είμαι άλλη. Να με βλέπει αλλιώς, ας είναι. Ας με φαντάζεται και όπως θέλει. Αλλά δεν θα γίνω άλλη για κανέναν «κόσμο». Σε κανέναν κόσμο.Και είμαι αυτή για εσένα. Για εμένα. Για τον κύριο που περνάει απέναντι. Για το σήμερα. Για το τώρα.

Θεωρείς τον εαυτό σου ονειροπόλο; Αν ναι, γιατί λοιπόν “τα όνειρα είναι μια φυλακή; “
Ονειροπόλο όχι. Δεν ζω σε ουτοπικές και ονειρικές καταστάσεις. Ούτε εκτός πραγματικότητας, θέλω να πιστεύω. Μου αρέσει μόνο την εκάστοτε πραγματικότητα να την προσαρμόζω έτσι ώστε να αγγίζει αυτή που φαντάζομαι όταν κλείνω τα ματιά.Ονειρεύομαι ναι. Δεν ονειροπολώ.Φυλακή γίνονται τα όνειρα όταν εγκλωβίζονται στο όνειρο. Όταν «ξυπνάς» και τίποτα από αυτά δεν μπορείς να αγγίξεις.
Ποια ιστορική εποχή πιστεύεις ότι θα ταίριαζε στην ψυχοσύνθεση σου;
Ίσως διάλεγα την εποχή της Αναγέννησης. Αναμενόμενο;! Ελευθερία στις τέχνες. Εξέλιξη. Αλλαγή. Έξαρση δημιουργικότητας. Όμως, θέλω να πιστεύω ότι θα μπορούσε η ψυχοσύνθεση μου να προσαρμοστεί σε οποιοδήποτε εποχή μέσα στην ιστορία του κόσμου.
Πήγαινέ μας ένα ταξίδι στον χρόνο : πώς φαντάζεσαι την μουσική βιομηχανία σε 100 χρόνια;
Σε 100 χρόνια εύχομαι να έχουμε γυρίσει 200 πίσω. Οι τάσεις της μόδας στη μουσική (και όχι μόνο) να τρέφονται ξανά από το απλό, το «παλιό». Η απόλυτη ψηφιοποίηση των εμπνεύσεων μας και η εκμετάλλευση των δικαιωμάτων να έχει καταλαγιάσει και να έχουμε χειροπιαστά δισκάκια, πολλές συναυλίες, αγάπη και ατόφια δημιουργικότητα. Κασέτες ή και πικ απ στα σπίτια μας. Τώρα ναι, ίσως και να ονειροπολώ.

Ποιες είναι οι φιλοδοξίες σου;
Δεν θέλω πολλά πράγματα. Θέλω η μουσική μου να έχει ταυτότητα. Να φτάνουν τα τραγούδια μου στον ακροατή και να του θυμίζουν «Μάγδα». Να συγκινούν και να ταξιδεύουν. Ιδανικά; Να λυτρώνουν όχι μόνο εμένα, αλλά και όσους τα αγκαλιάζουν.
Περιέγραψέ μας την πρώτη-πρώτη σου επαφή, που μπορείς να θυμηθείς, με την μουσική .
Η πρώτη μου επαφή με τη μουσική, ήταν η μαμα μου. Η πρώτη εικόνα, η πρώτη συγκίνηση και η πρώτη έμπνευση.
Τι προβλέπει το μέλλον;
Μολις κυκλοφόρησε το τραγούδι «Ξέρω Μια Χώρα» σε στίχους του Σταύρου Σταύρου και μουσική του Σταύρου Σιόλα, από τη Minos Emi.
Στόχος μας είναι να να συνεχίσουμε τις παραστάσεις που ξεκινήσαμε φέτος το Χειμώνα. Ένα ακουστικό ζεστό σχήμα, με τίτλο «Χαμηλόφωνα στο κέντρο». Τσέλο, πιάνο- κλαρινέτο και κιθάρες παρουσιάζουν εκτός από αγαπημένες διασκευές εμπνευσμένες από τον Ευρυπίδη Ζεμενίδη, και όλα τα κομμάτια του δίσκου, ο οποίος ευελπιστώ σύντομα να κυκλοφορήσει και ολόκληρος.
Αναμένουμε λοιπόν να τον ακούσουμε. Σ’ευχαριστώ για τον χρόνο σου.
Κι εγώ, να’σαι καλά.