Ο ταχυδρόμος χτυπάει πάντα δυο φορές
Ο περιπλανώμενος Φρανκ Τσέιμπερς καταλήγει στην Καλιφόρνια και πιάνει δουλειά στο εστιατόριο του Νικ Παπαδάκη. Εκεί γνωρίζει την Κόρα, τη δυσαρεστημένη σύζυγο του ιδιοκτήτη, και ακολουθεί ένα μοιραίο πάθος με ολέθριες συνέπειες.
Ο Φρανκ μιλάει με την Κόρα. Αυτή συνειδητοποιεί την αδυναμία της να προδώσει τον εραστή της:
“Το ξέρω. Το ήξερα πάντα. Ήξερα γιατί ήθελες να με πάρεις μαζί σου, γι’αυτό σου είπα πως ήσουν αλήτης. Αυτό δεν το πίστευα. Δηλαδή το πίστευα, αλλά δεν ήταν γι’αυτό που ήθελες να φύγεις. Επειδή είσαι αλήτης σ’αγαπούσα. Και τη μίσησα αυτήν έτσι όπως σου θύμωσε, επειδή δεν της είπες τίποτε για κάτι που δεν την αφορούσε, για μας. Κι όμως, ήθελα να σε καταστρέψω γι’αυτό”.
“Λοιπόν;”
“Προσπαθώ να το πω Φρανκ. Αυτό προσπαθώ να πω. Ήθελα να σε καταστρέψω, και όμως δεν μπορούσα να πάω να βρω τον Σάκετ. Δεν ήταν επειδή με παρακολουθούσες. Θα μπορούσα να φύγω από το σπίτι και να πάω σ’αυτόν. Ήταν για το λόγο που σου είπα. Οπότε, έχω απαλλαγεί από το διάολο, Φρανκ. Ξέρω πως ποτέ δεν θα τηλεφωνήσω στον Σάκετ, γιατί είχα την ευκαιρία μου και είχα το λόγο να το κάνω, αλλά δεν το έκανα. Δηλαδή μου έφυγε ο διάολος. Εσένα όμως σου έφυγε;”
“Αν έφυγε σ’εσένα τότε τι δουλειά έχω εγώ μαζί του;”
“Δεν είμαστε βέβαιοι. Δεν θα είμαστε ποτέ βέβαιοι αν δεν έχεις κι εσύ την ευκαιρία σου. Την ίδια ευκαιρία που είχα κι εγώ.”
Lana Turner and John Garfield in “The Postman Always Rings Twice” 1946
Πρόκειται για ένα κλασικό βιβλίο, η συνάντηση του νουάρ μυθιστορήματος με το ερωτικό πάθος που διασκευάστηκε τέσσερις φορές για τον κινηματογράφο και το μιμήθηκαν δεκάδες συγγραφείς και σκηνοθέτες.
Ο Τζέιμς Μ. Κέιν σ’αυτό το νουάρ μυθιστόρημα, εξετάζει πολλαπλές πτυχές της ανθρώπινης φύσης. Η προδοσία, η δολιότητα, το έντονο ερωτικό πάθος, ο φόνος, αποτελούν αποχρώσεις που σχεδιάζουν τις πιο βαθιές και σκοτεινές σκιές της ανθρώπινης συμπεριφοράς.
Έντονη είναι και η σχέση ισορροπίας όμως, με την μορφή μιας σχεδόν συμπαντικής δικαιοσύνης, συνθέτοντας μια εξαιρετική ανατροπή, στο τέλος του βιβλίου.
Μπορείτε να το προμηθευτείτε εδώ, από τις εκδόσεις Μεταίχμιο
Λίγα λόγια για τον συγγραφέα
Ο Τζέιμς Μάλαχαν Κέιν γεννήθηκε το 1892 στο Μέριλαντ, όπου και πέθανε το 1977. Σπούδασε στο Ουάσινγκτον Κόλετζ, όπου δίδασκε ο πατέρας του, ενώ από τη μητέρα του, τραγουδίστρια όπερας, κληρονόμησε μια αγάπη για τη μουσική που διαφαίνεται και σε αρκετά έργα του. Ύστερα από τις σπουδές του άρχισε να αρθρογραφεί σε εφημερίδες και περιοδικά, γράφοντας μεταξύ άλλων για τα New York World και The New Yorker. Το 1917 επιστρατεύθηκε και πέρασε τον τελευταίο χρόνο του Α’ Παγκοσμίου πολέμου στη Γαλλία, γράφοντας για ένα περιοδικό του στρατού. Το 1931 έφυγε για το Χόλιγουντ, όπου εργάστηκε δεκαεπτά χρόνια ως σεναριογράφος για λογαριασμό της Κολούμπια, της Παραμάουντ και της Γιουνιβέρσαλ. Το πρώτο μυθιστόρημα “Ο ταχυδρόμος χτυπάει πάντα δυο φορές” κυκλοφόρησε το 1934, σκανδαλίζοντας τη συντηρητική αμερικανική κοινωνία. Ακολούθησε το Διπλό άλλοθι το 1936, η θύελλα σε μητρική καρδιά το 1941 κ.ά. Το έργο του περιλαμβάνει άνω από δεκαπέντε μυθιστορήματα, καθώς και συλλογές διηγημάτων.
Με ζωντανό, άμεσο ύφος, που επηρέασε μέχρι και τον Καμί στη συγγραφή του έργου του Ο ξένος, ο Κέιν υπήρξε πρωτοπόρος για την εποχή του και θεωρείται πλέον κλασικός συγγραφέας της αστυνομικής και όχι μόνο λογοτεχνίας. Πολλά βιβλία του έχουν μεταφερθεί στη μικρή και μεγάλη οθόνη- στην περίπτωση του Ταχυδρόμου μάλιστα τέσσερις φορές. Έλαβε το Ανώτατο Βραβείο της Ένωσης Αμερικανών Συγγραφέων Αστυνομικού Μυθιστορήματος, παντρεύτηκε τέσσερις φορές και συνέχισε να γράφει μέχρι τον θάνατό του σε ηλικία 85 ετών, παρότι τα μετέπειτα έργα του δεν γνώρισαν την ίδια επιτυχία.
Πηγή: Ο ταχυδρόμος χτυπάει πάντα δυο φορές, εκδόσεις Μεταίχμιο
