Ο Πιέρ Κορνέιγ (Pierre Corneille, παλιά απόδοση του ονόματός του στα ελληνικά «Πέτρος Κορνήλιος», 6 Ιουνίου 1606 – 1 Οκτωβρίου 1684) ήταν Γάλλος τραγικός ποιητής, ένας από τους τρεις μεγάλους (με τον Μολιέρο και τον Ρακίνα) Γάλλους δραματουργούς του 17ου αιώνα. Ονομάστηκε «ο ιδρυτής της γαλλικής τραγωδίας» και παρήγε έργα για περίπου σαράντα χρόνια.

Καταγόμενος από αστική οικογένεια δικαστών, σπούδασε νομικά κι έγινε δικηγόρος, ασχολήθηκε δε, όπως και πολλοί σύγχρονοι συνάδελφοί του, με τη λογοτεχνία. Έγραψε αρχικά κωμωδίες και κωμικοτραγωδίες (tragi-comédies), εκ των οποίων ο Σιντ, παρά τις εχθρικές κριτικές, υπήρξε ένας θρίαμβος. Απόγειο του ταλέντου του θεωρούνται οι ιστορικές του τραγωδίες (Οράτιος, Κίννας, Πολύευκτος, Ροδογύνη, Ηράκλειος, Νικομήδης). Το 1652, αποθαρρυμένος από τις κριτικές ενός έργου του, αφοσιώθηκε στην μετάφραση της Μίμησης του Χριστού του Θωμά εκ Κέμπης. Επανήλθε στο θέατρο το 1659 και έγραψε αρκετά έργα ακόμη. Το 1674 αποσύρθηκε οριστικά.

Έργα

  • Mélite (1629)
  • Clitandre (1630–31)
  • La Veuve (Η Χήρα, 1631)
  • La Galerie du Palais (1631–32)
  • La Suivante (1634)
  • La Place royale (1633–34)
  • Médée (1635)
  • L’Illusion comique (Η κωμική πλάνη, 1636)
  • Le Cid (Ο Σιντ, 1637) ― ελλην. μετάφρ. Κώστας Βάρναλης («Θέατρο» [Νίτσου], τεύχος 12
  • Horace (Οράτιος, 1640)
  • Polyeucte (Πολύευκτος, 1642)
  • La Mort de Pompée (1643)
  • Cinna (Κίννας, 1643)
  • Le Menteur (Ο ψεύτης, 1643)
  • Rodogune (Ροδογύνη, 1644)
  • La Suite du Menteur (Η Συνέχεια του Ψεύτη, 1645)
  • Théodore (Θεοδώρα, 1645)
  • Héraclius (Ηράκλειος, 1647)
  • Don Sanche d’Aragon (Δον Σάντσος της Αραγώνος, 1650)
  • Andromède (1650)
  • Nicomède (1651)
  • Pertharite (1651)
  • L’Imitation de Jésus-Christ (Η Μίμηση του Χριστού, 1656)
  • Œdipe (1659)
  • Trois Discours sur le poème dramatique (Τρεις λόγοι για το δραματικό ποίημα, 1660)
  • Toison d’or (Το χρυσόμαλλο δέρας, 1660)
  • Sertorius (1662)
  • Othon (1664)
  • Agésilas (1666)
  • Attila (1667)
  • Tite et Bérénice (1670)
  • Psyché (με τον Μολιέρο και τον Φιλίπ Κινώ, 1671)
  • Pulchérie (1672)
  • Suréna (1674)

 

Αποφθέγματα- Ρήσεις

 

  1.  Η αξία ενός ανθρώπου δεν έχει σχέση με την ηλικία του.

  2.  Η φιλοστοργία δεν είναι καθόλου η αρετή των ηρώων. 

  3. Ο έρως δεν είναι παρά ευχαρίστηση, η τιμή είναι καθήκον.

  4.  Ο Θεός δεν επιθυμεί καθόλου μια καρδιά, όπου ο κόσμος κυριαρχεί.

  5. Ο τρόπος που δίνεις έχει περισσότερη αξία από το ίδιο το δώρο. 

  6. Όποιο κι αν εμείς έχουμε σκοπό, μόνο ο Θεός το κανονίζει και για να βρεις το δρόμο σου, άνθρωπε, πάντα σου χρειάζεται το χέρι του. 

  7. Όταν κανένας απονέμει δικαιοσύνη, τα βάζει όλα στη ζυγαριά. 

  8. Πάντοτε θεωρούσα ύποπτα τα δώρα των εχθρών. 

  9. Ποτέ ένας ζηλιάρης δεν συγχωρεί την αξία.

 

Πηγές:σαν σήμερα, timesnews