“(…)

Έλα,

Άργησες πάλι και το κρυφτό παίζεται με πολλούς.

Φυλάς εσύ και εγώ κρύβομαι.

Αν με βρεις και κερδίσεις,

θα συνεχίσω να κρύβομαι.

Αν πάλι κάνεις πως δε με βρίσκεις επίτηδες,

θα βρω άλλη κρυψώνα.

Παίζεις περίεργα παιχνίδια τέτοιες ώρες.

Άσε τις αναμνήσεις και ξεκίνα, μέχρι το εκατό.

Μετά κρύψου κι εσύ.

Κρύψου μακριά,

για να μη με πιάσεις.

Για να μη σε βρω και γω και κερδίσω.

Και νικητές, ηττημένοι θα ήμασταν.

Κρύψου καλά και μακριά και ζήσε ήρεμα,

χωρίς να με θυμάσαι.

(…)”

 

 

Μαρία Μούσχουρου