Τι έρχεσαι και με ακουμπάς με πυρωμένα δάχτυλα;

Δεν βλέπεις πως ακόμα κλαίω για σένα;

Δεν βλέπεις πως μου στοίχισες μια άνοιξη και ακόμα σε προσμένω;

Τι έρχεσαι και με αγκαλιάζεις λοιπόν;

Θες να ξοδέψω για χάρη σου και τα καλοκαίρια μου;

Θα το κάνω.

Αλλά θα υποσχεθείς πως θα μείνεις;

Η πως θα σταματήσεις να με κάνεις να ελπίζω;

Έτσι ναι!

Έτσι πάρε τα καλοκαίρια μου και φύτεψε τα στον κήπο σου.

Έτσι πάρε και ότι μου απέμεινε από καρδιά και θάψτηνα

γιατί μακριά σου…

Μακριά σου,

ούτε μισό χειμώνα δεν θα αντέξω για να ζήσω.

Υπόσχεση;

Κρυστάλλη Κατερίνα