Αύριο θα ξανάρθω. Θα περπατήσω στα σοκάκια σου, θα θυμηθώ όλες εκείνες τις στιγμές. Αύριο θα ξανάρθω να σε χαρώ λουσμένη στον ήλιο, να θαυμάσω τα πετρόχτιστα σπίτια σου, να καλημερίσω αγαπημένους ανθρώπους, γνωρίζοντας πως δεν θα τους ξαναδώ.

Φεύγω ξέρεις… Και ό,τι με συνέδεε με τον τόπο αυτό τελειώνει. Εμείς οι άνθρωποι, πρέπει να μάθουμε να κλείνουμε τον κύκλο, μου είπε κάποτε μία φίλη. Να μάθουμε να απο-χαιρετούμε!

Δεν φεύγω διόλου λυπημένη, θα σε κουβαλώ πάντοτε μέσα μου, όπως συνηθίζω με ό,τι αγαπώ. Φεύγω κρατώντας τις ομορφιές σου, όπως συνηθίζω, όταν φεύγω απ’ό,τι αγαπώ.

Φεύγω για να αναπνεύσω (είχαν ξεμείνει κάτι γόρδιοι δεσμοί στοκ). Έχει μια ωραία αίσθηση το φευγιό. Φεύγω για να είμαι(ακόμη πιο) ελεύθερη!

Με τόσα που έχεις αφουγκραστεί, το ξέρεις πια: ελευθερία είναι, να σπέρνεις ανέμους και να θερίζεις θύελλες. Να τολμάς! Να υμνείς τη Ζωή και τις χαρές της. Εβίβα λοιπόν!

Σοφία Παπά