Μέσα από την εργασία μου με τους ασθενείς αντιλήφθηκα ότι οι παρανοϊκές ιδέες και παραισθήσεις περιέχουν έναν πυρήνα νοήματος.

Πίσω από την ψύχωση βρίσκεται μια προσωπικότητα, μια ιστορία ζωής, ένας δρόμος ελπίδων και επιθυμιών… Τότε για πρώτη φορά αναδύθηκε μέσα μου η ιδέα ότι μέσα στην ψύχωση βρίσκεται κρυμμένη μια γενική ψυχολογία της προσωπικότητας και ότι ακόμη και εδώ συναντάμε τους παλιούς ανθρώπινους αγώνες.

Αν και οι ασθενείς εμφανίζονται μονότονοι και απαθείς ή εντελώς ανόητοι, μέσα στο νου τους διαδραματίζονται πολλά που διαθέτουν περισσότερο νόημα από όσο φαίνονται.

Κατά βάθος στο διανοητικά ασθενή δεν ανακαλύπτουμε τίποτα νέο και άγνωστο,μάλλον συναντάμε το υπέδαφος της δικής μας φύσης.

Πάντα μου προκαλούσε έκπληξη το γεγονός ότι η ψυχιατρική χρειάστηκε τόσο πολύ χρόνο για να στρέψει την προσοχή της στο περιεχόμενο της ψύχωσης.