Στην αρχαία τραγωδία, είναι ευρέως γνωστό το σχήμα της εκδίκησης. Σχήμα σύνηθες, πολυχρησιμοποιημένο αλλά ποτέ βαρετό. Σε κάθε ξεχωριστή περίπτωση προκαλεί δέος και καθηλώνει το θεατή, ο οποίος φτάνει ως την ταύτιση.

Μια γνωστή και αγαπημένη ιστορία είναι αυτή της Ηλέκτρας, της αδικημένης πριγκίπισσάς, που ζήτησε εκδίκηση για την άγρια δολοφονία του πατέρα της, Αγαμέμνονα. Ο μύθος έδωσε έμπνευση στον Ευριπίδη (413 π.Χ) και εκείνος με τη σειρά του, ενέπνευσε τον Ευγένιο Ο’ Νηλ (1931).

Mourning_Becomes_Electra.jpg

Η Ηλέκτρα γίνεται Λαβίνια, αλλά η δίψα για δικαίωση, η υπέρμετρη αγάπη για το γονιό, η αφοσίωσή στο στόχο και η τελική πτώση, παραμένουν ίδια και συγκλονίζουν με τη δυναμική τους.

1865, Νέα Αγγλία. Τέλος Αμερικάνικου Εμφυλίου. Ο Αγαμέμνονας, Έζρα Μάννον γυρίζει με το γιο του, Όριν (Ορέστης) από τον πόλεμο, για να βρει το θάνατο από την άπιστη γυναίκα του, Κριστίν (Κλυταιμνήστρα). Η κόρη της οικογένειας, Λαβίνια ως νέα Ηλέκτρα στρατολογεί τον αδερφό της και μαζί αποζητούν την εκδίκηση.

Το θεατρικό έργο του Ο’ Νηλ έγινε ταινία το 1948 με την Κατίνα Παξινού σε ρόλο που γνώριζε καλά. Ενσαρκώνοντας τη σύγχρονη Κλυταιμνήστρα, Κριστίν, έδωσε πνοή σε ένα ρόλο βασισμένο στη δική της ελληνική ιστορία.

   

Στην ταινία έκανε μία από τις πρώτες του εμφανίσεις ο μετέπειτα σταρ του Χόλυγουντ Κερκ Ντάγκλας ενώ πρωταγωνίστρια ήταν και η εκπληκτική Ρόζαλιντ Ράσελ. H τελευταία υπήρξε χάρη στην ερμηνεία της υποψήφια για Όσκαρ Α’ γυναικείου ρόλου.

Δύο φαινομενικά ίδιες Ηλέκτρες ζουν, δρουν και πληγώνονται. Η εποχές αλλάζουν μα οι βασικές οικογενειακές δομές μένουν αναλλοίωτες. Το ίδιο και οι πρωτόγονες ανθρώπινες ανάγκες και τα ένστικτα.

Ραφαέλα Χαμπίμπη