Esse quam videri είχε πει ο Κικέρωνας. Να είσαι παρά να φαίνεσαι. Τι να εννοούσε άραγε ο ρήτορας και πολιτικός; Ο Κικέρωνας έζησε στην αρχαία Ρώμη σε μια εποχή κατά την οποία έντονα ήταν τα τιτιβίσματα των ανερχόμενων πολιτικών και στρατιωτικών προσωπικοτήτων. Κάτι σχετικό θα εννοούσε επομένως.

Η οπτική που έχουμε διαμορφώσει επί της συγκαιρινής πραγματικότητας μας επιτρέπει να καταλάβουμε. Μόνο δύσκολο δεν είναι να καταλάβει κανείς πως από τα πιο μικρά έως και τα πιο σημαντικά πράγματα στη ζωή μας επικρατεί μια…φαινομενικότητα. Ο άνθρωπος δηλαδή, δείχνει κάτι άλλο από αυτό που είναι ή από αυτό που σκοπεύει. Κι αυτό μόνο και μόνο για να ρίξει στάχτη στα μάτια των άλλων κερδίζοντας έτσι την εύνοια των ισχυρών και χρήσιμων.

Αν συμμεριστούμε αυτή τη συλλογιστική, θα καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι σε μεγάλο μέρος των περιπτώσεων ο άνθρωπος για να πετύχει ψεύδεται. Παρουσιάζει τα πάντα, ή αυτά που τον συμφέρουν, ως αντίθετα σε σχέση με την πραγματικότητα. Ίσως να είναι και έτσι. Ο καθένας γνωρίζει την απάντηση για τον ίδιο του τον εαυτό.

Μα γιατί το επίχρισμα των πράξεων και των συμπεριφορών μας να δείχνει τέλειο και την ουσία μας να την τρώει το σαράκι; Μα γιατί να προσποιούμαστε ότι αξίζουμε ή ότι είμαστε ηθικοί και δίκαιοι λόγου χάριν, αντί να επιδιώκουμε κάθε φορά να κατακτήσουμε τις αρετές αυτές για το καλό μας και μόνον;

Ας μην ξεχνάμε αυτό που υποτίθεται ότι όλοι γνωρίζουμε από την εκάστοτε βιωματική μας εμπειρία. Η αξία του ανθρώπου ενέχεται στην ίδια του την ουσία. Τα υπόλοιπα είναι καλοστημένες οφθαλμαπάτες που εξαπατούν και τον πιο πονηρό. Πονηροί όμως δεν υπάρχουν. Μόνο κουτοπόνηροι! Κι αυτό διότι αν υπήρχε πραγματικά κάποιος πονηρός, αυτός θα λογιζόταν ως ”μάγκας” και πραγματικός παίκτης στο παιχνίδι της κρυμμένης -και χαμένης ενδεχομένως- αληθειάς!

prov

Πολύ φιλοσοφικά φαντάζουν όλα αυτά όμως.  Το νόημα βρίσκεται σε αυτό που αποκαλύπτουν τα πραγματικά ανθρώπινα περιστατικά. Ο εαυτός μας μένει πίσω. Η πραγματική μας αξία μένει πίσω. Κι έτσι υπονομεύεται η αλήθεια με κάτι ανθρώπινες σχέσεις παράλληλα να υποδαυλίζονται πλήρως λόγω αυτού. Αυτό δεν σημαίνει ωστόσο ότι οι σχέσεις μας θα ήταν ισορροπημένες κι ευγενείς αν ήταν όλα αληθινά κι οι άνθρωποι ειλικρινείς.

Λαμβάνοντας υπόψιν το σήμερα αλλά και την πορεία της ανθρωπότητας έως το χρονικό σημείο που γράφει ”τώρα”, μπορούμε να πούμε ότι ο Κικέρωνας ήξερε πράγματι τι έλεγε. Είναι προτιμότερο να είμαστε κάτι παρά να φαινόμαστε. Κι αν πρέπει να φαινόμαστε, ας ωφελεί αυτό τουλάχιστον στην ανάδειξη της ουσίας μας. Κι αν μας καίει η αλήθεια του εαυτού μας η οποία αναβλύζει στα έγκατα της ατομικότητας και της προσωπικότητάς μας, ας εκραγεί! Μήπως και καούμε όλοι καμία φορά επιτέλους….

ΠΗΓΗ : MAXMAG