στον Αλέξη Φασιανό

Αυτή η ξαφνική η παγωνιά
μέσα στο καλοκαίρι

θαμπώνουνε της φίλης μου
τα μάτια
λέει: Είμαι
κατάστικτη
από κόκκινο κακό
όμως καθαρή
σαν το ελάφι
τί να κάνω
μακριά από την πηγή;

περνάει ο άλλος
σκοτεινός
με σίδερα
και περικεφαλαία
φωσφορίζοντας
μέσα σ’ ένα κλουβί
κλεισμένος
δίχως δόντια
πώς να ζήσει

κι έξω
ηλιοβασίλεμα
σβήνουνε χαμηλώνουν
οι φωνές των ζώων
ανάποδα πετάν τα περιστέρια
σε ξεχασμένη θάλασσα
γλυκά περνάνε
ψάρια δέντρα λουλούδια
και καΐκια

Από την ποιητική συλλογή Τα στίγματα, η οποία βρίσκεται στον τόμο Ποιήματα 1945-1998 (εκδ. Κέδρος).