Είναι σχεδόν παράδοξη και ειρωνική η ένταση της αναζήτησης ενός ολοκληρωμένου ορισμού για την σιωπή από τους ποιητές. Μια αξιόλογη προσπάθεια υλοποιείται από την ηθοποιό Βαγγελιώ Γιαννάκη στο παρακάτω ποίημα:

η σ ι ω π ή
γίνεται εύγλωττη
όταν τα λόγια
δεν εισακούστηκαν
ξανά

Βαγγελιώ Γιαννάκη

Πρόκειται για ένα σύντομο και περιεκτικό γραπτό, ανάλογο βέβαια και του θεματικού άξονα του ποιήματος. Παρατηρείται η έξυπνη εναλλαγή ανάμεσα σε παροντικό (γίνεται) και παρελθοντικό χρόνο (εισακούστηκαν) η οποία οδηγεί στην αναίρεση κάθε ήχου κατά τον πραγματικό χρόνο ανάγνωσης. Το αποτέλεσμα: μια εκκωφαντική σιωπή, επιφορτισμένη, ίσως, από μια έντονη διάθεση μελαγχολίας.

Κριστιάν Νίρκα