Ο λόγος για τον Παύλο Παυλίδη που χθες κυκλοφόρησε το τραγούδι “Ένα αλλιώτικο παιδάκι ” αφιερωμένο στον Ζακ Κωστόπουλο , κοινοποιώντας έτσι τη δική του θέαση και θέση  , αλλά και ένα δριμύ κατηγορώ στας κακώς κείμενα της κοινωνίας.

Το βίντεο κλιπ ,εμπνευσμένο από την drag κοινότητα , γυρισμένο σε ένα παλιό ,αφημένο κτίριο , καθώς και ο τεκνο-ροκ ρυθμός του τραγουδιού δημιουργούν ένα κλίμα το οποίο έρχονται να συμπληρώσου τα λόγια-καρφιά του Παυλίδη.

Οι στίχοι καταγγέλλουν από την βιαιολαγνεία της τηλεόρασης , μέχρι τον οχαδερφισμό (που πολλοί πλέον εξασκούν ως σπορ) και την πλήρη απόρριψη της διαφορετικότητας  . Αφήνουν ωστόσο και μια μικρή ελπίδα πως αυτή η κοινωνία μετά από τόσο αίμα χυμένο στα πεζοδρόμιά της , και μάλιστα εκεί , γύρω απ’την Ομόνοια , γύρω απ’τα Εξάρχεια ( λες και τις καταράστηκαν ) , θα ανοίξει λιγάκι το βλέμμα της , πέρα απ΄το ορθογώνιο κουτί της ,το αλάνθαστο.

Το τραγούδι όπως ήταν αναμενόμενο προκάλεσε αντιδράσεις , θετικές ως επί το πλείστον , ενώ στα σχόλια του youtube δεν έχουν ξεπροβάλει ακόμα   (παραδόξως)  πολλά από  τα γνωστά κομπλεξικά, μικροαστικά διαμάντια .

Για τα γεγονότα της δολοφονίας του Ζακ ακόμα δε μπορούμε να πούμε πολλά με ασφάλεια, ως προς το πώς και τι έγινε . Ένα όμως φαίνεται ξανά πεντακάθαρα : δεν αντέχουμε το “αλλιώτικο” , αυτό το παιδάκι που δεν μας μοιάζει μας κάνει να παραλύουμε από φόβο . Κάνουμε ότι δεν το βλέπουμε στο δρόμο , το βρίζουμε στο πεζοδρόμιο , το χλευάζουμε μέσα μας και έξω μας , και τέλος το σκοτώνουμε και φυσικά , ενώ προ πολλού το’χουμε σκοτώσει ψυχικά με τη στενοκέφαλη λογική μας .

Ας τα πει όμως καλύτερα ο “αλλιώτικος” Παύλος Παυλίδης και οι B-movies :

 

Σύνταξη : Χριστίνα Γιαβάσογλου