“Αν θες είναι καλύτερα – καλύτερο –

να κοιμηθούμε αγκαλιά

δε θα βήχω τη νύχτα

δε θα τραβάω τα σεντόνια

θα λουστώ

θα ‘μια φρόνιμη

ακούνητη

θα ‘μαι σαν πεθαμένη

μη με ξεχάσεις όμως το πρωί

γιατί έχω ακούσει πολλούς ανθρώπους έτσι

που το ‘καναν για να μην ενοχλούν τους δίπλα

ή κι έτσι γι’ αστείο

και δεν ξαναξυπνήσανε

κι ούτε που παίξανε πoτέ.”

 

“Άρχισα να γέρνω σαν εκείνη την ιτιούλα

που σού ‘χα δείξει στη στροφή του δρόμου.

Και δεν είναι που θέλω να ζήσω.

Είναι το γαμώτο που δεν έζησα.”

Πάρε με λοιπόν από δω.

Θέλω να σου δείξω τα καλοκαιριάτικα θέατρα

πώς ζούνε το χειμώνα

Πόσο άδεια είναι τα σχολικά όταν έχουν αργία

κι όλους τους φίλους που φύγανε

και δεν μπορούν πια να με προδώσουν

πάμε από δω πάμε εκδρομή σε μέρος που δεν έγινε

αφού στο ‘χω γράψει στο ‘χω πει

όπου κι αν πάτησα άφηνα αίμα

γι’ αυτό δεν μπορώ ποτέ πού να σταθώ

κι όλο αλλάζω σεντόνια”

 

Πηγή : ποιητικό ξέσπασμα