Ο Eugen Berthold Friedrich Brecht (10 Φεβρουαρίου 1898 – 14 Αυγούστου 1956) ήταν Γερμανός δραματογράφος, ποιητής και σκηνοθέτης.

Τα έργα του που γράφτηκαν σε νεότερη ηλικία έχουν έντονο αντιμιλιταριστικό πνεύμα (ο ίδιος επιστρατεύτηκε ως νοσοκόμος κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και αυτοεξορίστηκε από τη Γερμανία το 1933 που παρατηρήθηκε η άνοδος του ναζισμού), ενώ σε μετέπειτα χρόνια παρατηρείται μια έντονη επιρροή από τη μαρξιστική φιλοσοφία, στην οποία οδηγήθηκε λόγω της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης του 1929 αλλά και της ραγδαίας ανάπτυξης του γερμανικού εργατικού κινήματος.

Τα έργα του αναγνωρίστηκαν κυρίως μετά τον θάνατό του και μάλιστα σήμερα προβάλλονται παγκοσμίως περισσότερο απ’ όσο ποτέ. Έτσι κι εμείς αποφασίσαμε να παρουσιάσουμε μερικά από τα αποφθέγματά του και ένα ποίημα του μελοποιημένο από τον Τάσο Γκρους και ερμηνευμένο στα ελληνικά από τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου.

  • Αυτός που αγωνίζεται μπορεί να χάσει, όμως αυτός που δεν αγωνίζεται ήδη έχει χάσει.
  • Μη χαίρεστε που σκοτώσατε το κτήνος. H σκύλα που το γέννησε ζει και είναι πάλι σε οργασμό. (σχετικά με τους πανηγυρισμούς στο τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου)
  • Οι άνθρωποι παραείναι ανθεκτικοί, αυτό είναι το πρόβλημα. Είναι σε θέση να κάνουν υπερβολικά πολλά σε βάρος του εαυτού τους. Αντέχουν υπερβολικά πολύ.
  • Η μεγάλη Καρχηδόνα ξεκίνησε τρεις πολέμους. Μετά τον πρώτο, ήταν ακόμα ισχυρή. Μετά τον δεύτερο ήταν ακόμα κατοικήσιμη. Μετά τον τρίτο, ήταν αδύνατο να την εντοπίσεις.
  • Ο πόλεμος είναι όπως η αγάπη: πάντα βρίσκει έναν τρόπο.
  • Όλοι έχουν ανάγκη την βοήθεια όλων.
  • Το να ανακατεύει κανείς κρασιά μπορεί να είναι λάθος, αλλά η παλιά και η νέα σοφία ανακατεύονται θαυμάσια.

 

 

Γενιές Σημαδεμένες

Καιρό πολύ προτού τα βομβαρδιστικά
φανούνε πάνωθέ μας,
ήτανε κιόλας οι πολιτείες μας
ακατοίκητες.Απ’ τη βρωμιά
δε μπορούσε
κανένας οχετός να μας ξεπλύνει.

Καιρό πολύ πριν σκοτωθούμε σε μάχες άσκοπες
όταν βαδίζαμε σε πολιτείες όρθιες ακόμα
οι γυναίκες μας ήτανε κιόλας
χήρες και τα παιδιά μας ορφανά.

Καιρό πολύ πριν μας πετάξουν στο λάκκο
άλλοι σημαδεμένοι,
ήμαστε δίχως φίλους.Αυτά που ο ασβέστης
μας αφάνισε, δεν ήτανε πια πρόσωπα.

 

Πηγές : wikipedia, gnomikologikon