Η ιστορία του δίσκου ξεκινά την τριετία 1968- 1970, όταν ο Μάνος Ελευθερίου γράφει 30 περίπου κείμενα, εμπνευσμένα από την ενασχόλησή του εκείνης της περιόδου, με καρτ ποστάλ, φωτογραφίες, άρθρα και λοιπές πηγές από τη Σμύρνη προ της Μικρασιατικής καταστροφής.

Ο Μάνος Ελευθερίου έδωσε τους στίχους του στον Δήμο Μούτση.
Του τόνισα όμως ότι αυτοί οι στίχοι δεν έιναι η ιστορία της Σμύρνης, αλλά αναφέρονται σε κάτι οριστικά χαμένο σαν τη Σμύρνη, εξηγεί ο στιχουργός.
Ο Δήμος Μούτσης μελοποίησε μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα εννέα από τα κείμενα. Τα τραγούδια πρωτοπαρουσιάστηκαν ζωντανά τον Οκτώβριο του 1971 στο κέντρο «Περικλής» της Πλάκας, το οποίο μετονομάστηκε σε « Φεβρουάριος» ειδικά γι’ αυτές τις παραστάσεις. Τα πιο λαϊκά τραγούδια του κύκλου απέδιδε ο Γιάννης Μπογδάνος, ενώ τα πιο λυρικά κομμάτια ερμήνευε η Πετρή Σαλπέα.

Ο Μούτσης κράτησε τη Σαλπέα και για τη δισκογράφηση του υλικού, αναζητούσε όμως ερμηνευτή για τα» αντρικά « κομμάτια του δίσκου.
“Δέχτηκα σε ακρόαση πολλούς τραγουδιστές.Δεν έβρισκα όμως αυτό που ήθελα. Τον Δημήτρη Μητροπάνο μου τον πρότειναν από την εταιρεία μου, τη Philips”  αναφέρει.
Ο Δήμος Μούτσης κάλεσε τον τραγουδιστή για «δοκιμαστικό», ο νεαρός όμως τότε Δημήτρης Μητροπάνος υπηρετούσε τη στρατιωτική του θητεία στην Αλεξανδρούπολη. Με μέσο της εταιρείας πήρε ολιγοήμερη άδεια, κατέβηκε στην Αθήνα και παρουσιάστηκε στον Μούτση:

«Στεγνή φωνή-σκέτη, χωρίς πολλά τσαλίμια, ό,τι έπρεπε γι’ αυτό που ήθελα σ’ αυτά τα τραγούδια», τονίζει ο συνθέτης.

Καταφέρνουν να εξασφαλίσουν στον τραγουδιστή νέα άδεια για να ηχογραφήσει. « Στις 20 Δεκεμβρίου του 1971 κατεβαίνω στην Αθήνα και μέσα σε δύο μέρες ηχογραφώ και τα πέντε τραγούδια που λέω στο δίσκο», θυμάται ο Δημήτρης Μητροπάνος.
Ο ’Αγιος Φεβρουάριος είναι ένας από τους πρώτους δίσκους που γράφονται σε οκτακάναλο – το οποίο μόλις είχε φτάσει στα στούντιο της Κολούμπια.
Η σύγχρονη τεχνολογία ηχογράφησης προσφέρει στον Δήμο Μούτση τη δυνατότητα πειραματισμού. Ο συνθέτης βάζει τον Δημήτρη Μαριολά να παίξει με το μπουζούκι του συνδεδεμένο στον ενισχυτή.
Η ενορχήστρωση του δίσκου προκαλεί αμηχανία στους κριτικούς. Η εφημερίδα Ακρόπολις (1972) επισημαίνει «την επίδραση της σύγχρονης ποπ στον τρόπο έκφρασης του συνθέτη».

Ο δίσκος κυκλοφορεί το 1972 και δεν ξεπερνά σε πωλήσεις τα 2.000 αντίτυπα.

Η αποτυχία είναι καθολική, μέχρι που λαμβάνει χώρα η υπόθεση Κοεμτζή και ο συγγραφέας Δημήτρης Ψαθάς, σε κείμενό του στην πρώτη σελίδα των ΝΕΩΝ, αναφέρει το “Ο Χάρος βγήκε παγανιά” ως τραγούδι προτρέπον εις εγκλήματα.

Ο κόσμος αρχίζει να αναζητεί το συγκεκριμένο τραγούδι και οι πωλήσεις του Αγίου Φεβρουαρίου ανεβαίνουν ραγδαία…

 

Ο Άγιος Φεβρουάριος

Στα εννιακόσια δεκαοχτώ
από την Μικράν Ασία
μου ’στειλες κάρτες με στρατό
και με την Αγιά Σοφία.

Κι αυτά συμβαίνουν στον καιρό.
Μα από τότε μέχρι εδώ
σπίτι μείναμε μόνο δυο:
ο Άγιος Φεβρουάριος κι εγώ.

Πρόσφυγα σ’ έριξαν εδώ
κι ο χάρος έξι βήματα
στα χρόνια που ’ρθα να σε δω
μέσα στα παραπήγματα.

Κι αυτά συμβαίνουν στον καιρό.
Μα από τότε μέχρι εδώ
σπίτι μείναμε μόνο δυο:
ο Άγιος Φεβρουάριος κι εγώ.

 

ΠΗΓΗ: 100 Δίσκοι και η ιστορία τους από τον Μελωδία fm 99,2 – ειδική έκδοση,Καθημερινή, Δ.Μπάκα