Η κόρη μου με μαλλιά φωτιάς από ξύλα αγριοκαστανιάς
Γερμένης στην όχθη του Αμαζονίου
Αμαζόνα κι αυτή

Η κόρη μου με μάτια λέαινας λαμπερά κι αστεία

Η κόρη μου με στόμα αγαλμάτινο και χείλη αρχαίας θεάς
Η κόρη μου με χαμόγελο ιέρειας τη στιγμή της θυσίας
Στο ιερό της Δήμητρας
Η κόρη μου με ματόκλαδα όρθιες γραμμούλες παιδικής
Γραφής
Είναι δέντρα αυτά ή ποταμάκια που συναντώνται στη θάλασσα;

Η κόρη μου όταν κλαίει
Χίλια ρυάκια δακρύζουν στην άκρη των ματιών της
Και το καστανό γίνεται βαθύ πράσινο
Όπως το χρώμα των ονείρων της
στην πρώτη της ζωγραφιά
Η κόρη μου με φρύδια λουσμένα στο φως
του αρχαϊκού μειδίασματός της

Η κόρη μου με στήθος εφηβικού αγάλματος
το θαυμάζουν ορδές τουριστών
Που στέκονται προσκυνητές
Γονατίζοντας χαιρετούν τον ομφαλό της
Και την τόλμη της
Γιατί θέλει να είναι Αυτή που είναι

Η κόρη μου με χέρια σαν το χάδι της θάλασσας
Ένα καλοκαιρινό βραδάκι
Με παλάμες σαν τον ήχο
Του βότσαλου όταν το αγγίζει ο άνεμος

Η κόρη μου με πόδια σαν φύκια
Στα βάθη του πελάγους
Το ένα λιγάκι πιο σκούρο από το άλλο
Η κόρη μου με γλουτούς ασύμμετρους

Η ιδιαίτερη γλυκιά σπάνια κόρη μου…

 

Γεώργιος Τσίγκος

(28/2/2019, δώρο γενεθλίων)

 

*Φωτογραφία εξωφύλλου: “Room in New York“ (detail), 1932, Edward Hopper