Η ανώνυμη γυναίκα είπε :

“Είμαι όλα τα ονόματα του κόσμου
Είμαι όλες οι βροχές και οι αστερισμοί”

Η ανώνυμη γυναίκα είπε :

“Όλα τα σύμπαντα πέρα πολύ από τα πράσινα βουνά
Είναι κομμάτια από την αύρα μου
Δεν υπάρχει θάλασσα και άνεμος
Που να μην έφτιαξα με τα χνώτα μου”

Η ανώνυμη γυναίκα είπε :

“Θα γεννήσω την ομορφιά, μονοσήμαντη
Για να μην απελπίζεστε
Στα ερείπια που είναι η ζωή”

Η ανώνυμη γυναίκα είπε:

“Την πρώτη μέρα θα φτιάξω τον έρωτα
Μετά θα ξεκουραστώ, θαυμάζοντας”

Και ο άνδρας κατένευσε
Έξω η χάρις άνθιζε στα νερά
Κατάλαβαν τότε
Πόσο χρόνο είχαν χάσει μάταια
Στην αναζήτηση ονομάτων

 

Ε. Ρ. Ρουσσάκης