Η δύναμη του αετού, η διορατική.
Η οξυδέρκεια του έρημου λύκου.
Η ευρωστία του ίππου, η σωματική.
Η αφοσίωση του έμπιστου σκύλου.
Κανένα στον κόσμο δε θα βρεις
πέταγμα, όμοιο της πεταλούδας…
Την ώρα που σημαδεύει
την πορεία της εξέλιξης.
Την ώρα που αγναντεύει
την επόμενη ανέλιξη.
Κι όταν καταλαμβάνεται η κάμπια
από τον καιρό της μεταμόρφωσης,
ανοίγει το σπήλαιο αυτόματα
-ευεργεσία απ’ το Θεο-

Μεταπηδά σε άλλη διάσταση.
Εκεί που ο αέρας εμφανίζεται
διάχυτος κι ορμητικός.
Εκεί που τα κλαδιά των άπειρων καρπών
μπλέκονται αρμονικά μεταξύ τους.
Απουσιάζει απ’ το καμβά της καινής ζωής
ο ατομικός πλούτος και
οι επιδιώξεις φιλοδοξίας.
Όλοι μαζί, γέροι και νέοι,
σαν τα κλαδιά των άπειρων καρπών
είναι ενωμένοι. Δεν ξεχωρίζουν!
Δεν εμποδίζουν το άπλωμα του εαυτού.
Όλοι ομονοούν
κάτω από το πέταγμα της πεταλούδας
που αγκαλιάζει τον κόσμο αρμονικά.
Θαυμάστε την!
Σαν το λαμπερό αετό …
Διαφέρουν όμως στο πέταγμα.
Αυτός πετά για θαυμασμό
ενώ εκείνη, για να προσφέρει τη γαλήνη.

Μαρία Καντάνη