Αν φωνάξω, δεν θ’ακούσεις.

Αν σιωπήσω, θα με σπιλώσεις.

Αν τρέξω, θα σκοντάψω πάνω στην λαχτάρα σου να δεις μια συντριβή.

Φοβάμαι την ευγένειά σου.

Το χαμόγελο,

τον απαλό τόνο της φωνής σου.

Φοβάμαι τον οίκτο σου.

Τον τρόπο που αγαπάς,

τα όσα λες πως αγαπάς.

Φοβάμαι τις χάρες σου

κι όσα σου δίνουν χαρά.

Φοβάμαι ακόμα για όσα λυπάσαι

μα πιότερο απ’όλα φοβάμαι

που όταν με βλέπεις, φοβάσαι.

Κι ό,τι τρέμεις, μισείς.

Ό,τι μισείς το σκοτώνεις.

Μετά το δοξάζεις.

Ο απλός, ο αθώος ο άνθρωπος : το πιο αιμοβόρο ζώο απ’όλα.

Κριστιάν Νίρκα