Κάθε πρωί
Σε μια πλαστική σακούλα
Συλλέγω τα αποτσίγαρα
Που μαυρίζουν τα πνευμόνια μου
Μπανανόφλουδες που πάτησα
Κι έφαγα τα μούτρα μου
Χθεσινά νέα
Σε εφημερίδες τσαλακωμένες
Κονσερβοκούτια
Ικανά να ξεσκίσουν τις φλέβες μου
Σανό που υπερχείλισε
Από το στομάχι μου
Πεταλούδες καμένες
Από το φως της λάμπας
Και ξέφτια
Από όνειρα που έκανα το βράδυ.
Μα είναι περίεργο αλήθεια
Πως όσα σκουπίδια κι αν πετώ
Ο κάδος των απορριμμάτων
Είναι συνεχώς γεμάτος.

Παρασκευή Παπία