Θά’ρθω να σε βρω,

Γιατί κρυώνω ακόμη εκεί, όπου οι αγκαλιές ζεσταίνουν. Γιατί μονάχα οι λέξεις οι δικές σου έπαψαν τη φασαρία γύρω μου. Γιατί τα γαμημένα 37 θαρρώ, σημάδια στα χέρια σου εγώ τα ονόμασα νίκες.

Θά’ρθω να σε βρω πριν γίνω η αφορμή για ένα μπουκάλι κρασί πάνω σε μνήμα. Τον έρωτα τον ζεις ολοκληρωτικά, προτού απεγνωσμένα τον κηδέψεις.

Θά’ρθω να σε βρώ γιατί εσύ μου έμαθες “τι θαύμα είναι να γαμάς από έρωτα” όταν στα κρεβάτια τους οι περισσότεροι στοιβάζουν ανεπάρκειες.

Θά’ρθω να σε βρώ να φτιάξουμε μαζί ένα ολόλευκο σπίτι. Χωρίς σκοτάδια. Εσύ μου θύμισες πως είμαστε φτιαγμένοι από αστερόσκονη. Σε μία αέναη διαδρομή, διαρκώς μεταβαλλόμενη, σε έναν άχρονο χρόνο, σε έναν έρωτα που έκλεισε το μάτι στη ζωή.

Θά’ρθω να σε βρώ. Γιατί μπορώ. Είναι μονόδρομος.

Εσύ, μπορείς να λείπεις.

Σοφία Παπά