I.

Ο καρδιακός παλμός
Στα στέρνα των μεσηλίκων
Δεν είναι τίποτα άλλο από το παιδί
Που εναγώνια χτυπά να βγει προς τα έξω.

II.

Καμιά φορά
Θα γυρίσει ο καιρός πρίμα
Και θα πέσουμε απότομα από τα σύννεφα
Όλοι εμείς που μάθαμε μόνο κόντρα να πετάμε

III.

Όσο απομακρύνομαι από το κέντρο
Τόσο πελώριος φαντάζει ο Υμηττός
Όπως οι τρόμοι μου που γιγαντώνονται
Κάθε φορά που τους αποφεύγω.

IV.

Η ματαιότητα διαλύεται σαν ζάχαρη
Σε μια κούπα καφέ.
Δεν την βλέπεις με τα μάτια.
Την γεύεσαι με τη γλώσσα.

Παρασκευή Παπία