Καλό μου πλάσμα,
Το σκοτεινό μουχλιασμένο δωμάτιο
Αρχίζει να μας πλακώνει
Μας τρυπάει η υγρασία τα κόκαλα
Κι αυτό το κρύο δεν λέει να τελειώσει ποτέ.

Καλό μου πλάσμα,
Το σαράκι σε τρώει ύπουλα
Τρυπάει σα λόγχη τα πλευρά σου αρχικά
Έπειτα σε εξουθενώνει
Σε κύκλους ομόκεντρους

Καλό μου πλάσμα,
Η ποίηση είναι πόρνη
Ποιός μιλά για τον ποιητή;
Κι εκείνη αν τολμήσεις και χαρείς
Σε αντικαθιστά εν ριπή οφθαλμού.

Καλό μου πλάσμα,
Μα από όλα με τρομάζει πιότερο
Ο κόπος που χρειάζεται
Να δείχνουν όλα κ.φ
Και για την φύση παρίες

Καλό μου πλάσμα,
Στην σκεπή έχει ανοίξει μια τρύπα ο ουρανός
Θέλει να μπορεί να επιθεωρεί το εσωτερικό
Στέλνει αστέρια πού και πού
Βροχή για να ξυπνήσουμε και φως

Καλό μου πλάσμα,
Είπα θα την μονώσω πολλές φορές
Μα σκέφτηκα πως μας διαφεύγει
Όσοι άνθρωποι τόσοι ουρανοί
Τόσοι ήλιοι και φεγγάρια.

Αγαπημένο μου πλάσμα,
Κι η ηλιαχτίδα
Διασφαλίζει κάθε πρωί
Να λειτουργεί ο αμφιβληστροειδής
Για να μπορούν τα χέρια να γράφουν.

Παρασκευή Παπία