Απέτυχα!

Καλίγωνα χίμαιρες έκστασης

Απέστρεψα το βλέμμα

Κόσμε, ενδοσκοπώ…

 

Η αγαπημένη μου

Σχήμα ιδρώτα

Σε ξένα στρώματα

Με φτερωμένα όνειρα

 

Μα, σε βεβαιώ

Ιερουργώ κάθε βράδυ

Στο σεντόνι μου

Με την ανάμνησή της

 

Ξεθώριασε γαλήνια

Νηνεμίας κύματα πλήθος

Πάνω από σαράντα

Μέτρησα

 

Ηττώμαι

Κάθε απόψε

Εύχομαι ενδόμυχα

“Χρόνια πολλά”

 

Ίσως, όμως, τελικά

Η ζωή να μην είναι

Για όλους.

Εγώ σε όλα απέτυχα.

 

Αλλά είμαι καλά, ευχαριστώ.

Βραδια-ζω ασέληνος

Ημέρωσα κομμάτι

 

Εκκρεμεί μια καταστροφή

Τη νύχτα, πιο συχνά

Την μέρα το φως

πυραντέχεται

 

Διαστέλλεται η κόρη

Ξελιγώθηκε στο σκότος

Με την αφή να διαβάζει

 

Απαγορεύεται

Να βγάζει στον Θάνατο

γλώσσα

Όποιος δεν ενδίδει στον

Ύπνο.

 

Γυρεύουμε ιάματα

Πανάκειες και βάμματα

Για ουλές από ψυχικά

τραύματα.