“Έχετε δει ποτέ Γίγαντα; Να πατά στο χώμα και να τρίζει η γης; Να μαζεύει τους καρπούς μεμιάς από τα δέντρα; Να σηκώνει ανθρώπους στα χέρια του; Κι όμως κάποτε υπήρχε ένας Γίγαντας που ζούσε σε κάποιο χωριό δίπλα στο ποτάμι. Ήταν αγαπητός απ’ όλους, αλλά ένα αγόρι, ο μικρός Λεωνίδας, τον φοβόταν. Μέχρι που μια τυχαία συνάντηση μαζί του τον έκανε ν’ αλλάξει γνώμη…

Μια ιστορία για τις φοβίες και τη δύναμη της φιλίας. Ένα τρυφερό παραμύθι με πολλαπλά μηνύματα αισιοδοξίας, για τη σημασία των υγιών προτύπων στη ζωή ενός παιδιού και για τον κύκλο της ζωής που δεν κλείνει ποτέ…”

Με αφορμή το εξαιρετικό παραμύθι του νεαρού συγγραφέα Νίκου Καρμοίρη από τη Σπάρτη, ένα από τα μέλη του iTravelPoetry που είχε την τιμή να είναι μέρος της παρουσίασης του παραμυθιού στην Θεσσαλονίκη την άνοιξη του ’19 εκφράζει τις σκέψεις του σχετικά με τη σύνδεση των παραμυθιών με τον παιδικό ψυχισμό:

Στα μάτια ενός μικρού παιδιού ο κόσμος είναι απέραντος, μυστήριος και γεμάτος αναπάντητα ερωτήματα. Το παραμύθι, μια δίοδος της φαντασίας προς την κατανόηση της πραγματικότητας, μιλά στη γλώσσα του παιδιού και το βοηθάει να κατακτήσει τη συμβολική αναπαράσταση του κόσμου, να αφομοιώσει έστω και υποσυνείδητα πρότυπα, διδάγματα και συμπεριφορές που θα μπορέσει μεγαλώνοντας να υιοθετήσει και με τη σειρά του μεταλαμπαδεύσει.

Το παραμύθι στην πορεία προς την ωρίμανση και την ενηλικίωση είναι για το παιδί ένας ονειρικός και ταυτόχρονα συναισθηματικός πυλώνας πάνω στον οποίο μπορεί να στηριχθεί, να αντλήσει δύναμη και μέσα από τη βαθύτερη κατανόηση της όλης πλοκής να βρει μέσα σε αυτό κομμάτια του εαυτού του. Εκτός των άλλων, τα «δώρα» ενός παραμυθιού για τους μικρούς μας φίλους είναι και πιο απλά, πιο χειροπιαστά, αν αναφερθούμε και μόνο στη χαλάρωση που μπορεί να προσφέρει η αφήγηση, στο δέσιμο με την οικογένεια, στον εμπλουτισμό της σκέψης και του λεξιλογίου.

Ο «Γίγαντας» είναι ένα παραμύθι που καταφέρνει με απλό και ταυτόχρονα παραστατικό τρόπο να μεταδώσει πρότυπα και αξίες που κατά κύριο λόγο σχετίζονται με την αντίληψη του κύκλου της ζωής και την αποδοχή του θανάτου, την έννοια της προσφοράς και της αλληλεγγύης και τη σύνδεση του ανθρώπου με τις ρίζες του και την ιστορία του τόπου του.

Το γιγαντιαίο μέγεθος του ήρωά μας δεν αφορά μόνο τη σωματική του διάπλαση αλλά και τη μεγαλοψυχία του. Το μέγεθος μεταφορικά συνυπάρχει σε αναλογία με τη μεγάλη καρδιά του γίγαντα, ο οποίος δρώντας ως πρότυπο αλληλεγγύης για το μικρό παιδί χρησιμοποιεί τη δύναμή του για το καλό της κοινότητας και φροντίζει τους αδύναμους. Είναι θαρραλέος και η ανδρεία του είναι ένα σημαντικό πρότυπο για το μικρό Λεωνίδα. Ο γίγαντας της ιστορίας μας ενσαρκώνει ρόλους πολλαπλούς και μάλιστα μπορεί να εξεταστεί με δύο τρόπους. Είτε ως ο γίγαντας-στήριγμα του παιδιού καθώς μεγαλώνει (η βοήθεια των σημαντικών μας «άλλων» στη ζωή) ,είτε ως ο γίγαντας που κρύβεται μέσα στον ίδιο το Λεωνίδα και εν δυνάμει θα αναλάβει και αυτός δράση όταν θα φτάσει η κατάλληλη στιγμή.

Η ζωή, η πορεία και στη συνέχεια, ο θάνατος του Γίγαντα είναι μια απλή και απόλυτα κατανοητή προσομοίωση της πραγματικότητας μέσω του παραμυθιού, που μπορεί να θεωρηθεί πολύ σημαντική για τη διαχείριση του πένθους σε μικρά παιδιά και την αποδοχή της απώλειας. Αφού ο γίγαντας φεύγει, το παιδί έχει λάβει όλες τις αξίες που θα έπρεπε να πάρει και πια χωρίς το ίδιο να το γνωρίζει, μπορεί να στηριχθεί σε γερά θεμέλια και να αναλάβει το ίδιο τις ευθύνες του. Μπορεί να γίνει το ίδιο ο «γίγαντας» της επόμενης γενιάς και να μεταλαμπαδεύσει τις αξίες που έλαβε.

Παράλληλα, η γνώση της ιστορίας του τόπου και ο σεβασμός προς την παλαιά γενιά, καταλαβαίνουμε μέσα από το συγκεκριμένο παραμύθι πως έχουν ιδιαίτερη σημασία. Το αρχέτυπο των Σπαρτιατών, η ανδρεία τους, η αυταπάρνηση και η δύναμή τους, είναι διδάγματα τα οποία μπορούν να αποτελέσουν εφόδια για τις επερχόμενες δυσκολίες της ζωής του μικρού παιδιού.

Συμφωνώντας και με την άποψη του Αυστριακού ψυχολόγου και συγγραφέα Brunno Bettelheim, το πιο απαιτητικό εγχείρημα κατά την ανατροφή ενός παιδιού είναι να το βοηθήσουμε να βρει το νόημα στη ζωή. Τα λόγια του είναι ιδιαίτερα σημαντικά και πιστεύω πως αξίζει να αποτελέσουν μέρος αυτής της παρουσίασης:

«Ακριβώς επειδή η ζωή του συχνά το μπερδεύει, το παιδί χρειάζεται ακόμη περισσότερο να του δοθεί η ευκαιρία να κατανοήσει τον εαυτό του στον πολύπλοκο κόσμο, τον οποίο πρέπει να μάθει ν’ αντιμετωπίζει. Για να το κατορθώσει, πρέπει να βοηθηθεί να δώσει συνεκτικό νόημα στο στρόβιλο των αισθημάτων του. Χρειάζεται ιδέες για το πώς να βάλει σε τάξη τον εσωτερικό του κόσμο και σ’ αυτή τη βάση να μπορέσει να δημιουργήσει τάξη στη ζωή του.  Χρειάζεται ηθική διαπαιδαγώγηση, που με λεπτότητα του παρουσιάζει τα πλεονεκτήματα της ηθικής συμπεριφοράς, όχι με αφηρημένες έννοιες αλλά δείχνοντας αυτό που φαίνεται απτά ορθό και επομένως έχει νόημα για το ίδιο το παιδί.

Αυτό το είδος του νοήματος, το βρίσκει το παιδί στα παραμύθια.»

από την Μαρίλια Φωτοπούλου

Λίγα λόγια για το συγγραφέα:

“Ο Νίκος Ι. Καρμοίρης γεννήθηκε στη Σπάρτη το 1989 και μοιράζει το χρόνο του μεταξύ Σπάρτης, Αθήνας και Καλαμάτα. Είναι πτυχιούχος Ιστορίας–Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Αθηνών και μεταπτυχιακός φοιτητής Νεότερης και Σύγχρονης Ιστορίας του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου.

Από την εφηβική του ηλικία ασχολείται με τα κοινά, δραστηριοποιούμενος σε πολιτιστικούς και αθλητικούς φορείς και επιτροπές ΟΤΑ. Σήμερα, μεταξύ άλλων, υπηρετεί από τη θέση του προέδρου τον Πολιτιστικό Σύλλογο Καραβά, έχοντας επιδείξει σημαντικό πολιτισμικό έργο. Αρθρογραφεί με τακτική συχνότητα στον τοπικό έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο της Λακωνίας, εκδίδει την εφημερίδα «Το Γεφύρι» και τα τελευταία χρόνια παρουσιάζει «ΠΡΟΣΩΠΑ» μέσω συνεντεύξεων στο ιστολόγιο prosopadiplamas. Ασχολείται με διάφορα συγγραφικά είδη και κείμενά του έχουν διακριθεί σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς.

Είναι μέλος της Ένωσης Πνευματικών Δημιουργών Λακωνίας και της Εταιρείας Λακωνικών Σπουδών. Έχει εκδώσει μία ιστορική έρευνα και δημοσιεύσει επιστημονικά άρθρα. Το παραμύθι «Ο Γίγαντας» είναι το πρώτο λογοτεχνικό του βιβλίο.”

Μπορείτε να βρείτε το παραμύθι στην ιστοσελίδα των Εκδόσεων “Πνοή”