Στο podcast απαγγέλει η Χριστίνα Γιαβάσογλου.

Μουσική: Jorge Mendez, Song: Cold, Album: Silhouettes

 

Ήταν να ειδωθούμε, στον δυτικό πύργο της Τροίας
λίγο πριν την κάψουν.
Θα βλέπαμε τη μάχη από ψηλά.
Μαζί.
Δεν φάνηκες.

Την κάψανε παρ’όλα αυτά
κι εγώ, μονάχη, περίμενα.
Θα πήρες το άλογό σου
την ασπίδα, το δόρυ. Όχι το κράνος.
Να σε ακούνε καλύτερα να διατάζεις.
Να ακούς, καλύτερα, να φωνάζουν τ’όνομά σου.

Σ’αγαπούσαν πολύ
οι στρατιώτες σου στον θάνατο,
και στη ζωή.
Θυμαμαι όταν παίρνανε κουράγιο απ’το κρασί,
και σε ρώταγαν «γιατί;»
«Για έναν καλύτερο κόσμο»
απαντούσες.

Σ’αγαπούσα κι εγώ – πολύ.
«Για έναν καλύτερο κόσμο»
έλεγες από μικρό παιδί με ένα σπαθί στο χέρι πιο βαρύ κι από σένα.
Πως να μην σ’αγαπήσει κανείς. Μοσχοβολούσες γιορτή.
Σ’ακολουθούσα.
Σ’αναζητούσα,
σαν να’σουν μουσική.

«Για έναν καλύτερο κόσμο» ;
Μ’αυτός ήσουν εσύ,
τώρα δεν έχω κανέναν.

Μου έμαθες να μην κρύβομαι.
Σου έμαθα να θυμάσαι
πως οι κόσμοι είναι φτιαγμένοι από αίμα.
Είπες, «ό,τι κι αν γίνει. Γιατί να φοβάσαι;»
Και έτρεμα μια μέρα μήπως δεν φανείς.
Τώρα με κοιτούν να περπατώ πάνω στις ίδιες μου τις στάχτες.

Περίμενα.
Μονάχη.
Σε περίμενα στον δυτικό πύργο της Τροίας
πριν να καεί.
Είπαν, σε μια γωνία σε φάγαν εκείνο το βράδυ.
Κόλπο στημένο, κι οι μπάτσοι απλά να κοιτάζουν.
Τώρα τι να τους πω όταν χρησμό μου ζητούν
αν οι κόσμοι αλλάζουν.

Κριστιάν Νίρκα