Παραδομένοι στις φλόγες
οι τοίχοι της αντοχής μας.
Τα μάτια μας παράθυρα
ερμητικά κλειστά.
Να ικετεύουμε ανήμποροι
για μια σταγόνα αέρα
και η μυρωδιά
της καμένης σάρκας
να μας βυθίζει
– όλο και πιο αργά –
σ’ ένα λήθαργο εφιαλτικό.

Τη Δευτέρα
μαζέψαμε τα αποκαΐδια
ξεπλύναμε το φόβο
από την αγωνία της επανάληψης
και δώσαμε τα χέρια
για μια ακόμα ειρηνική συνύπαρξη
παίζοντας με το χρόνο.

 

ΠΗΓΗ : εκδόσεις Γαβριηλίδη