Η αναγνώστρια του iTravelPoetry, Άρτεμις Μπαζιωτοπούλου, μας μοιράζεται το ονειρικό της ταξίδι (ή ταξιδιάρικο όνειρο) στην Αίγυπτο, μέσα από πανεμορφες φωτογραφίες της και σκέψεις για την μυστηριώδη αυτή χώρα, που όλοι θα θελήσουμε να επισκεφτούμε αφού πάρουμε μια μικρή γεύση από την εμπειρία της.

Η απόλυτη εμπειρία ζωής

Πόσες φορές δε φανταστήκαμε σαν παιδιά ότι μια μέρα θα δούμε ένα από τα πιο εντυπωσιακά θαύματα του κόσμου; Πόσο αγαπήσαμε τις πυραμίδες μέσα από ταινίες και παιδικά; Μπορεί η Αίγυπτος να είναι ένας άλλος κόσμος, όμως, αυτός ο κόσμος απέχει μόνο μιάμιση ώρα με το αεροπλάνο. Just saying.

Κρουαζιέρα στο Νείλο

Μέσα Ιουλίου πλέοντας σε ένα από τα πιο φημισμένα ποτάμια του πλανήτη πάνω στην οροφή μιας αντίστοιχης βάρκας όπως αυτή στη φωτογραφία. Και για όσους είναι αρκετά τολμηροί μπορούν να κάνουν μπάνιο εκεί (I did and I’m still alive). Και όχι, πλέον δεν έχει κροκόδειλους. Τουλάχιστον όχι μεγάλους.

Το νησί που αγάπησα

Δεν το ξέρουν πολλοί αλλά αυτό το νησί βρίσκεται κυριολεκτικά πάνω στο Νείλο. Και έχει πάρει το όνομά του από το φυτό που ανθίζει σε όλη την έκτασή του. Ιδού το Banana Island. Ένα από τα αγαπημένα μου μέρη σε ολόκληρη την Αίγυπτο. Μακριά από ψηλές πολυκατοικίες, αυτοκίνητα ή καυσαέρια. Πιστεύω ότι και να μην είναι κάποιος λάτρης της φύσης θα λατρέψει την απλοϊκότητα και ξενοιασιά αυτού του τόπου.

Ηλιοβασίλεμα στη Σαχάρα

Ξέρω τι θα πείτε. Χαλάω τη φωτογραφία. Ας αφήσουμε όμως στην άκρη τις «αυθόρμητες» πόζες και ας επικεντρωθούμε στο ζητούμενο. Τη Σαχάρα! Δεν πίστευα ποτέ ότι θα έφτανα τόσο μακριά. Και δεν εννοώ κυριολεκτικά. Μπορώ να πω με το χέρι στην καρδιά ότι η έρημος αυτή είναι το καλύτερο πράγμα που μου έχει συμβεί τα τελευταία 20 χρόνια. Ό,τι και να πω από εδώ δεν νομίζω ότι θα είναι αρκετό. Απέραντη άμμος, απέραντος ουρανός και χαμόγελα από όλες τις γωνιές του κόσμου που αντίκρυσαν αυτό το απίστευτο θέαμα. Η πιο αναντικατάστατη εμπειρία για μένα είναι αυτή η έρημος.

Ναός του Λούξορ

Νομίζω σε όλους όσους ταξιδεύουν αρέσουν τα μουσεία, οι περίτεχνες εκκλησίες και οι ουρανοξύστες της Ευρώπης και όχι μόνο αλλά αυτοί οι ναοί προσφέρουν ένα διαφορετικό και μεγαλοπρεπές θέαμα στα μάτια όλων εμάς που «διψάμε» για κάτι που διαφέρει από τα τετριμμένα.

Όαση της Σίβας

«Κάθε μέρα κουβαλάω
όλα όσα δεν σου είπα
Σε δυο στάχια ομολογώ
πόσο πάντα σ’ αγαπούσα

Και το μπλε θα μου θυμίζει

αυτά τα μάτια που με κοίταζαν

Αυτή θα είναι η όασή μου

αφού εσύ μου το αρνήθηκες»

Του κόσμου οι λαοί – Κοινοί θνητοί, 2018

Αιγύπτιοι, Έλληνες, Μαροκινοί, Ινδοί, Βραζιλιάνοι Τυνήσιοι, Μαλαισιανοί και πολλοί άλλοι μοιράζονται τσάι και φρούτα στην έρημο ένα απόγευμα Ιουλίου. Απλά καθημερινά πράγματα. Ή μήπως όχι; Όλοι αγαπάμε τη χώρα μας και όλοι αγαπάμε το comfort zone μας αλλά αν δεν βγούμε απ’ αυτό εμείς θα’ μαστε χαμένοι…

Ανθρώπινα κουτιά, Αλεξάνδρεια – Αύγουστος ΄19

Η θέα από τον ενδέκατο όροφο του σπιτιού που μέναμε. Θυμίζει λίγο Ελλάδα, σωστά; Κι όμως, τα σπίτια στην Αίγυπτο είναι πολύ παλιότερα από οποιοδήποτε της χώρας μας. Και πολύ ψηλότερα επίσης. Από μακριά μάλιστα οι περισσότερες πολυκατοικίες μοιάζουν με ουρανοξύστες λόγω του ύψους τους.

Στην αγορά του Αλ Χαλίλι

Και κάπου εδώ οφείλω να ομολογήσω ότι αν δεν ήταν το τραγούδι του Αλκίνοου Ιωαννίδη θα μάθαινα για την ύπαρξη αυτής της υπαίθριας αγοράς πρώτη φορά όταν θα έφτανα στο Κάιρο (shame on me). Όλη μέρα και όλη νύχτα να περιπλανιέσαι σε αυτό το μέρος δεν είναι αρκετό για να το δεις απ’ άκρη σ’ άκρη.

A reader lives a thousand lives before he dies

Κι όμως δεν είναι η βιβλιοθήκη κάποιου πανεπιστημίου αλλά η βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας. Ίσως όχι η αρχαία αλλά μια προσπάθεια αναβίωσης αυτής υπό την αιγίδα της UNESCO. Ένας μαγευτικός και αχανής χώρος που σε ταξιδεύει σε έναν υπερσύγχρονο κόσμο σε μία χώρα που κατά κανόνα σε γυρνάει πίσω στο παρελθόν. Άπειρα βιβλία και ιστορίες που περιμένουν να ξεδιπλωθούν. Από ‘σένα.

Not all those who wander are lost

Και κάπου εδώ είχαμε χαθεί στους δρόμους της Αλεξάνδρειας. Ανακαλύψαμε όμως πολλά πράγματα. Το όχημα που βρίσκεται στα αριστερά της φωτογραφίας λέγεται «τουκ τουκ» και είναι ένας πολύ διαδεδομένος τρόπος μετακίνησης της χώρας. Πιθανότατα δεν το γνωρίζετε αλλά οι Αιγύπτιοι δεν έχουν κώδικα οδικής κυκλοφορίας και σε πολλά μέρη ούτε καν φανάρια. Δεν το λέω για να σας αποθαρρύνω αλλά αντιθέτως για να σας παροτρύνω να ζήσετε μία νέα διασκεδαστική εμπειρία που θα ανεβάσει την αδρεναλίνη σας στα ύψη.
Τip: Don’t try it in Greece.

Ευχαριστούμε πολύ την Άρτεμις για το όμορφο και ποιητικό ταξίδι.