Ι.

Για όσα είναι
Ικανό το φως
Αγάπησα
Το σκότος.

II.

Για όσα θα φέρουν
Στην άδεια στάμνα τους
Δακρυοδιψείς οι μέρες
Εσύ, φύτευέ με
Στις νησίδες
Των εθνικών οδών
Να διαχωρίζω
Τον εφιάλτη από τ’ όνειρο
Όταν γερνά η αλήθεια.

III.

Ευγνωμονώ την εμβέλεια
Των πνιγμένων ρημάτων.
Εκβιάζουν την πράξη
Μέσα από την αποσιώπηση.