“Βράδυ Σαββάτου και συ είσαι κάπου”, και μάλλον αυτό το “κάπου” ήταν τα Προπύλαια του Πανεπιστημίου. Την τελευταία μέρα του Νοέμβρη χιλιάδες κόσμος βρέθηκε στην συναυλία εναντίωσης στο κλίμα αστυνομοκρατίας των τελευταίων μηνών, στέλνοντας ένα ηχηρό μήνυμα ότι ο φόβος όχι μόνο δε θα γίνει συνήθειά μας, αλλά πρωταρχικά εναντιώνεται στη φύση μας.

Ας πάρουμε τα πράγματα όμως απ’την αρχή, η συναυλία διοργανώθηκε ουσιαστικά μέσα σε μία εβδομάδα από την «Πρωτοβουλία Ενάντια στην Καταστολή», αποκλειστικά μέσω του διαδικτύου, με καμία προβολή από τα τηλεοπτικά μέσα. Μέρα με τη μέρα ανακοινώνονταν ολοένα και περισσότερα ονόματα συμμετεχόντων καλλιτεχνών, που διαμόρφωσαν το τελικό εξαιρετικό και εξωπραγματικό πρόγραμμα, με τους παρακάτω :

Άγνωστος Χειμώνας

Anser

Βandallusia

Bazooka

Coyote’s Arrow

Desert Monks

Dury Dava

Σπύρος Γραμμένος

Εισβολέας

Frank Panx (Panx Romana)

Fer de Lance

JazzMatazz

Αλέξ. Κτιστάκης

Π. Κυραμαργιός

Λόγος Τιμής

Lost Bodies

Πέτρος Μάλαμας

Δ. Μητσοτάκης (Ενδελέχεια)

Π.Ι.Ε.Β. Αλεξάνδρα Επίθετη (The Bad Poetry Social Club)

ΟΙ ΑΛΛΟΙ – ΟΑ

ΣΤΙΧΟΙΜΑ

Small Chanter

Someone Who Isn’t Me (S.W.I.M.)

Υπεραστικοί

Υπόγεια Ρεύματα

Urban Pulse

Stand Up Comedy:

Βύρωνας Θεωδορόπουλος – Ντενίζ Ουρέμ – Αλέξανδρος Τιτκώβ – Γιάννης Ρούσσος – Γιώργος Αλεβίζος – Οδυσσέας Μαυρομμάτης – Αλεξ Κενσιν Αποστολόπουλος – Άγγελος Σπηλιόπουλος

prop1

Άνθρωποι νέοι, που μέσα από την τέχνη τους θέλησαν να δώσουν μία απάντηση σε όσα οργουελικά ζούμε τον τελευταίο καιρό. Συνεπείς στο ραντεβού ήταν και οι χιλιάδες του κοινού, οι οποίοι άρχισαν να συγκεντρώνονται από νωρίς το απόγευμα στα Προπύλαια. Γύρω στις 21.00 η Πανεπιστημίου είχε ήδη κλείσει λόγω της μεγάλης προσέλευσης. Οι μουσικές ακούγονταν δυνατά σε κάθε παράλληλο δρόμο, οι κουβέντες απ’τις παρέες είχαν ανάψει, τα βλέμματα γεμάτα από κάτι ανάμεσα σε οργή και αισιοδοξία ήταν παρόντα και ηλέκτριζαν. Η μουσική το ίδιο έντονη, πιστή στην παράδοση του χιπ-χοπ, που είχε την τιμητική του, με στίχους που φωτογράφιζαν την σημερινή κατάσταση και κείμενα από κάθε καλλιτέχνη που προσέθεταν κάτι στην άτυπη κουβέντα σχετικά με την εκτροχιασμένη κατάσταση της καταστολής. Όλα αυτά με αμείωτη ένταση εώς τα ξημερώματα της Κυριακής.

prop3

Ένα ασταμάτητο live 12 ωρών λοιπόν (πέντε το απόγευμα με πέντε το πρωί), που όμοιό ως προς την δυναμική και την έκταση δεν έχουμε δει τουλάχιστον τα τελευταία χρόνια.

Αποτιμητικά, αυτή η μισή μέρα ήταν μία ακόμα ένδειξη ότι κάτι κινείται, ότι ο κόσμος- έστω αντανακλαστικά και αυθόρμητα- έχει τόσο την ποσοτική, όσο και την ποιοτική δύναμη να ενωθεί και να αντιδράσει. Ήταν επίσης, μία συνάντηση φίλων, γνωστών, καλλιτεχνών που δεν έχουν διάθεση να ξανακλείσουν τα μάτια στον περιβάλλοντα κόσμο.

Το στοίχημα όμως παίζεται στην πρακτική αποτύπωση αυτής της αντίδρασης. Στοίχημα είναι να μην ξεχαστούμε, να μην επαναπαυτούμε στο “μέτρημά” μας, να είναι μόνο η αρχή.

 

Ευχαριστούμε τον Μάριο Λώλο για το υπέροχο φωτογραφικό υλικό!