Ο ακροβάτης

Σε τεντωμένο σκοινί ακροβατώ
δίχως να υπάρχει ένα δίχτυ ασφαλείας
Κάτω είναι μόνο το απέραντο κενό
και όλα χάνονται συχνά ως δια μαγείας

Να ισορροπήσω μόνο λίγο προσπαθώ
το στραβοπάτημα μη δουν και το χλευάσουν
Ίσως μονάχη μου αμυδρά μονολογώ
ευελπιστώντας λάθη απλά να προσπεράσουν

Μα όσο παλεύω ένα ψεγάδι αφουγκράζομαι
το χειροκρότημα ούτε πια που το ακούω
Ήτανε μάταιο για ανθρώπους να κουράζομαι
και για την τέρψη τους δειλά να υπακούω

Έτσι η ιστορία του ζογκλέρ τελειώνει εδώ
κι ο διασυρμός ας παραμείνει στο προσκήνιο
Διότι εγώ υποκλινόμουν σε αυτό
Μα η ζωή μου είναι πια στο παρασκήνιο