Μην με σταματάς. Ονειρεύομαι.
Ζήσαμε σκυμμένοι αιώνες αδικίας.
Αιώνες μοναξιάς.
Τώρα μη. Μην με σταματάς.
Τώρα κι εδώ για πάντα και παντού.
Ονειρεύομαι Ελευθερία.
Μέσα απ’του καθένα
την πανέμορφη ιδιαιτερότητα
ν’αποκαταστήσουμε
του σύμπαντος την αρμονία.
Ας παίξουμε. Η γνώση είναι χαρά.
Δεν είναι επιστράτευση απ’τα σχολεία.
Ονειρεύομαι γιατί αγαπώ.
Εργάτες με δικά τους εργοστάσια
συμβάλλουν στην παγκόσμια σοκολατοποιία.
Ονειρεύομαι γιατί ξέρω και μπορώ.
Οι τράπεζες γεννάνε τους “ληστές”.
Οι φυλακές τους “τρομοκράτες”.
Η μοναξιά τους “απροσάρμοστους”.
Το προϊόν την “ανάγκη”.
Τα σύνορα τους στρατούς.
Όλα η ιδιοκτησία.
Βία γεννάει Βία.
Μη τώρα. Μην με σταματάς.
Είναι τώρα ν’ αποκαταστήσουμε
του ηθικού δικαίου την υπέρτατη πράξη.
Να κάνουμε ποίημα τη Ζωή.
Και τη Ζωή πράξη.
Είναι ένα όνειρο που μπορώ μπορώ μπορώ
Σ’αγαπώ
και δεν με σταματάς δεν ονειρεύομαι. Ζω.
Απλώνω τα χέρια
στον έρωτα, στην αλληλεγγύη
στην ελευθερία.
Όσες φορές χρειαστεί και από την αρχή.
Υπερασπίζομαι την αναρχία.

Κατερίνα Γώγου

Πηγη: Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Άναρχος, τεύχος 1, εκδόσεις Κολλεκτίβα Άναρχος, Αθήνα,Νοέμβριος 1983.