‘Έμμα’ της Jane Austen

Το βιβλίο ‘Έμμα’,της Jane Austen, που εκδόθηκε το 1916 αν και δεν είναι το δημοφιλέστερο της συγγραφέως, από πολλούς θεωρείται το πιο άρτιο έργο της και περιστρέφεται γύρω από την ζωή της Έμμα Γούντχαουζ, όπως φαίνεται εξάλλου και από τον τίτλο.

Η Έμμα έξυπνη,όμορφη και μοναδική διαθέτει ταλέντα και αρετές καθώς και ενισχυμένη ενσυναίσθηση, που την κάνουν να ξεχωρίζει από τις υπόλοιπες δεσποινίδες του Χέρτφιλντ, όπου διαδραματίζεται κατά κύριο λόγο η πλοκή του βιβλίου.

Η Gwyneth Paltrow ως ‘Έμμα’ στην ομότιτλη ταινία ‘Emma'(1996)

Η Jane Austen δημιουργεί έναν κεντρικό χαρακτήρα συμπαγή, σχεδόν θα λέγαμε απαλλαγμένο από ερωτική επιθυμία, αφού από τις πρώτες σελίδες του βιβλίου κιόλας, αλλά και στην συνέχεια,την παρατηρούμε να επαναλαμβάνει συχνά άμεσα ή έμμεσα, πως δεν θα επιδίωκε ποτέ να παντρευτεί και πως δεν θεωρεί κάτι τέτοιο αναγκαίο για την ίδια.Κι αυτό διότι πιστεύει ακλόνητα πως το μοναδικά αγαθά που θα μπορούσε να της προσφέρει ένας γάμος, είναι η αγάπη και η οικονομική αποκατάσταση, που όντως δεν φαίνεται να της λείπουν.

Την βλέπουμε να δέχεται απλόχερα φιλοφρονήσεις, χωρίς να ενθουσιάζεται και να φλερτάρει μέσα σε όρια, χωρίς να στοχεύει στην εξέλιξη των συναισθημάτων που προκαλεί.Επίσης την παρατηρούμε να σχεδιάζει το αγαπημένο της ‘παιχνίδι’, καθ’όλη τη διάρκεια του βιβλίου, που δεν είναι άλλο από το να σκαρφίζεται τρόπους να δημιουργεί ‘προξενιά’, μεταξύ ατόμων που η ίδια φυσικά πιστεύει πως πλάστηκαν ο ένας για τον άλλο.Κι αυτό μόνο και μόνο για να ‘σπάσει’ την ρουτίνα της μονότονης καθημερινότητάς της.Βέβαια αυτό το ‘παιχνίδι’ όσο απλό κι αν φαίνεται, γίνεται πολλές φορές ριψοκίνδυνο και δεν αποδεικνύεται πάντα επιτυχημένο.

Σκηνή από την ταινία ‘Emma'(1996)

Η Austen δημιούργησε πραγματικά ένα σύνθετο βιβλίο-‘παζλ’, με διαλόγους που έχουν αμφίρροπη σημασία,χειρονομίες που παρεξηγούνται και κινήσεις ή βλέμματα που μπορούν εύκολα να παρερμηνευτούν.Και για αυτό το λόγο οι χαρακτήρες του βιβλίου, δεν σταματούν συναισθηματικά να εξελίσσονται και να αμβισβητούν ακόμα και τον ίδιο τους τον εαυτό πολλές φορές(με εξαίρεση ελάχιστους βέβαια), μέχρι σχεδόν και τα τελευταία κεφάλαια.

 Έτσι πρόκειται αναμφίβολα για ένα βιβλίο που είναι κάτι πολύ πολύ παραπάνω από μια ρομαντική-κλισέ ιστορία Βικτωριανής εποχής.Το σίγουρο είναι ότι προκαλεί συναισθηματική φόρτιση στον αναγνώστη ακόμη και αγωνία κάποιες φορές για την ‘τύχη’ των χαρακτήρων με έντονο το στοιχείο της δικαίωσης.Τελικά τα ‘κομμάτια του παζλ’/χαρακτήρες τοποθετούνται στην θέση τους με τον πιο όμορφο τρόπο.

Σκηνή από την ταινία ‘Emma'(1996)

Ντέπη Φαρκάτση