Μια εξαιρετική πρωτοβουλία είχε μια ομάδα στη Νέα Πέλλα που επέλεξαν να γράψουν στίχους σε διάφορα κτήρια της κοινότητας, αφού βεβαίως οι ιδιοκτήτες των σπιτιών, έδωσαν την άδεια να υλοποιηθεί αυτή η δράση.

Παραθέτουμε το κείμενο, όπως το διαβάσανε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

 

Ο 96χρονος Χουάνγκ Γιουγκ-Φού ζωγράφισε όλο το χωριό του για να αποτρέψει την κατεδάφισή του με σκοπό να χτιστεί κάτι νέο στη θέση του. Στην Νέα Πέλλα υπάρχει μία Τρελή Γυναίκα απροσδιόριστης ηλικίας, η Βούλα Αργυράκη, που είναι ο πυρήνας για διάφορα Τρελά εγχειρήματα που συμβαίνουν στο χωριό. (Φυσικά είναι φίλη μου!… Τούς φίλους μου τούς διαλέγω με κριτήριο την Τρέλα που κρύβουν και την Ενέργεια που κουβαλούν ώστε να κάνουν την Τρέλα τους Πράξη!..). Δίπλα στην Βούλα μία από τους αρκετούς Τρελούς που συνυπογράφουν τις Ιδέες που πέφτουν στο τραπέζι και τις υλοποιούν είναι η Βάσω Δελιτζάκη Την ομάδα συμπληρώνουν τα παιδιά και οι γονείς τους.

Το ραντεβού κλείστηκε. Κυριακή 25 Γενάρη στις 11πμ. Ήρθαν όσοι ξύπνησαν εγκαίρως. Πήραμε χρώματα, τεφτέρια με ποιήματα, την λίστα όσων νοικοκυραίων συμφώνησαν με ενθουσιασμό να γράψουμε συνθήματα στους τοίχους τους. Κρατήστε το αυτό. Ο ενθουσιασμός είναι Κλειδί.

Οι διστακτικοί, οι κουμπωμένοι, οι αναποφάσιστοι μπαίνουν αυτοβούλως σε άλλη λίστα. Οι ενθουσιώδεις πρόσφεραν πολλά παραπάνω από τον τοίχο του σπιτιού τους. Τα στιχάκια πλέον αναρτήθηκαν στο χωριό. Όποιος περνά από το δρόμο διαβάζει Ελύτη, Ρίτσο, Σωκράτη, Χριστιανόπουλο, Καζαντζάκη…. και το έργο συνεχίζεται…

Εν ώρα εργασίας μάς προσέγγισε μία κυριούλα με ύφος αυστηρής δασκάλας με εκείνο το αιφνιδιαστικό «Τί κάνετε εσείς εδώ….;» σαν να μας έπιασε στα πράσα που γράφουμε ξένους τοίχους!…

Και με απορία, όταν της εξηγήσαμε, μονολόγησε «..δηλαδή οι ιδιοκτήτες το ξέρουν και…. συμφώνησαν…;»… Ω Ναι!…. Τελικά δεν είναι λίγοι οι Τρελοί!…

Κι αν με ρωτήσεις…. Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί απαγορεύουμε στα παιδιά να γράφουν στα θρανία τους. Ποτέ δεν μου βγαίνει να συγχρονιστώ με τον κανονισμό του σχολείου και να το απαγορεύσω. Αφού….. ως μαθήτρια εκεί έγραφα τα στιχάκια μου, τα τραγούδια, τους έρωτες, τις φρίκες μου, τα σκονάκια μου βρε αδερφέ…. και μην μού πείτε πως εσείς δεν γράφατε!…. και απορώ πώς το απαγορεύετε πλέον στα παιδιά.

Κανονικά θα έπρεπε στην έναρξη της χρονιάς να καθαρίζονται τα θρανία από τα περσινά γραμμένα, ώστε οι νέοι τους κάτοχοι να αφήσουν το δικό τους καλλιτεχνικό στίγμα. Στο τέλος της χρονιάς να γίνεται έκθεση των θρανίων και να αναδεικνύεται με ψηφοφορία μαθητών και καθηγητών το καλύτερο έργο. Δεν είναι τόσο η προσοχή που θα στρέψουμε στις καλλιτεχνίες των παιδιών. Είναι πως έμμεσα εκφράζουμε μία διάθεση ενεργητικής ακρόασης προς τις εφηβικές αλήθειες που ομολογούν μέσα από τις κωδικοποιήσεις τους.

Κάκια Παυλίδου

Πηγή: Από προσωπικό της προφίλ στο Facebook.